Μιχάλης Κουντούρης, ο άνθρωπος που απο πιστός στρατιώτης, ήταν εκείνος οπου οργανωσε τα ερασιτεχνικά τμήματα του συλλόγου, και τα έβαλε σε τροχιά τίτλων, επιτυχιών και οικονομικής ανεξαρτησίας.

Μία ομάδα, μία ιστορία. Όμως, μέσα σε μία ιστορία γεμάτη τίτλους, ο Θρύλος μας, στα «ερασιτεχνικά» τμήματα έχει έναν άνθρωπο που έχει αφιερώσει την ζωή του για να φτάσει η ομάδα μας στο «ανώτατο» σκαλοπάτι. Ένα σκαλοπάτι, το οποίο δεν έχει κατακτήσεις τροπαίων μόνο στην Ελλάδα, αλλά δικεδική με τον ίδιο τρόπο και τα Ευρωπαϊκά.

Ο Μιχάλης Κουντούρης ήταν κάποτε πιστός «στρατιώτης» της ομάδας μας και με αφοσίωση στον σύλλογο έχει γίνει σε «στρατηγός» της. Το λιγότερο, λοιπόν, που θέλουν αυτά τα τμήματα είναι όλοι να βγάλουμε κάρτα μέλους. Το να δώσεις 50 ευρώ το χρόνο δεν είναι κάποιο τρελό ποσό για μία ομάδα που κάθε χρόνο σε όλα της τα τμήματα βρίσκεται διαρκώς στην κορυφή.

Ο «στρατηγός» μας έχει γίνει πλέον, εδώ και πολλά χρόνια, πρόεδρος στα τμήματα του ερασιτέχνη. Κάθε χρόνο κάνει τις καλύτερες κινήσεις ώστε η ομάδα μας να είναι σε τροχιά πρωταθλητισμού. Έχει κάνει τα οικονομικά στοιχεία της ομάδας μας λευκά και δεν χρωστάει πουθενά. Κάτι που όπως γνωρίζεται, οι ανταγωνιστές μας, δεν το έχουν και χρωστάνε παντού. Πάρτε για παράδειγμα τον Παναθηναϊκό όπου τα μισά του τμήματα είναι Α2. Η ΑΕΚ έχει αξιόλογο τμήμα μόνο στο Χάντμπολ, ο ΠΑΟΚ μόνο στο βόλει ανδρών, κι όμως σε όλα ο Μιχάλης Κουντούρης τους εξαφάνισε.

Είναι μεγάλο πράγμα να έχεις ανθρώπους που νοιάζονται πρώτα για την ομάδα και μετά για τα υπόλοιπα. Όσα χρόνια θυμάμαι τον εαυτό μου, ο Ολυμπιακός ΠΟΤΕ δεν είχε προβλήματα οικονομικού χαρακτήρα. Επίτευγμα, το οποίο, κάνει την λέξη «επιτυχία» να φαίνεται «λίγη».

Να θυμηθούμε λίγο την τελευταία μας χρονιά σε όλα τα αθλήματα στον ερασιτέχνη; Στο μπάσκετ γυναικών μέχρι τους «16» σε Ευρώπη και κατάκτηση πρωταθλήματος και κυπέλλου. Βόλεϊ ανδρών, κάναμε το double και φτάσαμε στην Ευρώπη μέχρι το τελικό. Βόλει γυναικών ζήσαμε μοναδικές στιγμές με ένα απίστευτο triple crown. Πόλο ανδρών και εκεί ένα απίστευτο triple crown που το πανηγυρίσαμε έξαλλα. Πόλο γυναικών ακόμα ένα double, με μία θέση στο τελικό του Ευρωπαϊκού, που δυστυχώς δεν έγινε μία ακόμη επιτυχία. Θα μιλήσω για τα ομαδικά τμήματα γιατί αν πιάσω και τα υπόλοιπα θα γράφω μέχρι αύριο. Ο απολογισμός ποιος ήταν; Τέσσερις ευρωπαϊκοί τελικοί, και με δύο κατακτήσεις τροπαίων. Σε μία χρονιά έτσι. Αυτό να σας νοιάζει στην ρουτίνα, να στηρίζω και εγώ τον ερασιτέχνη -να είμαι δίπλα του- με όποιον τρόπο μπορώ.

Βλέπουμε όλοι τι έχει κάνει αυτός ο σπουδαίος άνθρωπος για τα τμήματα του ερασιτέχνη. Για μένα αν μη τι άλλο ήταν «αχαριστία» το χθεσινό από μερικούς. Ξέρω ότι σε κάποιους δεν θα αρέσει, έχω μάθει να λέω πάντα τα πράγματα με την σειρά τους. Όπως είπε και ένας φίλος μου, και κάτι να σε πείραξε δεν το λές δημόσια στα social media, αλλά όπως λέμε: είμαστε μία οικογένειαω και τα συζητάμε όλα. Άλλο η κριτική και άλλο η ισοπέδωση. Διαχωρείστε το. Όταν έχει βγεί λοιπόν το σύνθημα «Ο ερασιτέχνης ανήκει στην 7, πρωτάθλημα δεν παίρνετε ΠΟΤΕ και ΠΟΥΘΕΝΑ» θα πρέπει να το υποστηρίζουμε όλοι και όχι μόνο να μένουμε στα λόγια. Είμαστε μία οικογένεια. Αυτό να καταλάβετε πρώτα απ όλα.

*Κ. Μιχάλη Κουντούρη σε ευχαριστούμε για όλα. Συνεχίστε το έργο που κάνετε τόσα χρόνια με τόσο μεγάλη επιτυχία.