Όταν το καλοκαίρι του 2010, ο Βασίλης Σπανούλης άφηνε τον αιώνιο αντίπαλο για να έρθει στον Πειραιά, πολλοί λίγοι φανταζόμασταν την συνέχεια. Ο Διονύσης Σπανομανώλης γράφει για τον Σπανούλη, που στο λιμάνι έγινε... Βασίλης και έγραψε, γράφει και ΘΑ ΓΡΑΦΕΙ το όνομα του με χρυσά γράμματα στην "ερυθρόλευκη Βίβλο"...

Ήταν Ιούνιος του 2010 όταν οι Αφοί Αγγελόπουλοι ολοκλήρωναν το μεγάλο μπαμ. “Μα είναι αλήθεια; Ο Βασίλης Σπανούλης στον Ολυμπιακό;” αναφωνούσε η αθλητική κοινή γνώμη. Κι όμως ήταν αλήθεια. Η μεγαλύτερη εγχώρια μετακίνηση στην ιστορία, μόλις είχε ολοκληρωθεί…

Στην αρχή ήταν ο “αρχιαστέρας” στο πλάι ενός γαλαξία πανάκριβων συμπαικτών (Τεόντοσιτς, Παπαλουκάς κτλ) και με τον coach Ίβκοβιτς στο τιμόνι. Στην πορεία όμως και μετά το κομβικό καλοκαίρι του 2011, ο ρόλος του άλλαξε και μετατράπηκε σε “πατήρ φαμίλιας”, σε ένα project χαμηλού budget και με ένα σωρό αμούστακα παιδιά στο πλευρό του.

Η πορεία του και της ομάδας, από εκείνο το ιστορικό καλοκαίρι του 2011, τα λέει όλα… Ο Kill Bill, στις οχτώ σεζόν του (φέτος μπαίνει στην ένατη) με το δαφνοστεφανωμένο στο στήθος, κατάφερε σε όλες να βγει πρώτος σε πόντους και ασίστ. Κυριολεκτικά ο κορυφαίος μέσα στο παρκέ. Ο οδηγός. Έστειλε την ομάδα σε τέσσερις τελικούς Ευρωλίγκας κόντρα στα μεγαθήρια, κατακτώντας δύο κούπες, στις οποίες ήταν και ο MVP του final 4. Στην Ελλάδα δε, κόντρα στο ισόβιο και προκλητικό σύστημα, έχει ήδη τρία πρωταθλήματα… Μην ξεχάσουμε να βάλουμε κι ένα διηπειρωτικό Κύπελλο στην σούμα του και της ομάδας…

Το κυριότερο βέβαια με τον Σπανούλη, δεν είναι οι τίτλοι που κατέκτησε με τον Θρύλο. Το κυριότερο είναι οι άπειρες στιγμές που μας χάρισε. Τι να πρώτο θυμηθούμε… Τα μυθικά του παιχνίδια κόντρα στην ΤΣΣΚΑ στα f4; Τα σερί του τρίποντα στον τελικό κόντρα στην Ρεάλ το 2014; Τους τελικούς της basket league το 2016 όταν ξεφτίλισε ΜΟΝΟΣ του τον Παναθηναϊκό και άφησε 20.000 αγάλματα στο ΟΑΚΑ; Έχει κάνει πολλά. Πολλά που δεν μπορούν να χωρέσουν σε ένα άρθρο…

Όταν πολλοί άφηναν την ομάδα για να βρουν μεγαλύτερα συμβόλαια, όταν πολλοί έβγαιναν από τα γραφεία της Arcadia σαν βρεγμένες γάτες λέγοντας “όλα καλά”, ο Σπανούλης έβγαινε από αυτά ενώ πριν μόλις σε 3′ είχε συμφωνήσει να ανανεώσει. Όταν το τσουνάμι αποχωρήσεων ξεκίνησε το 2014, ο αρχηγός ΠΑΝΤΑ έμενε. Και ας είχε αστρονομικές προτάσεις από  ομάδες του εξωτερικού… Πιστός στρατιώτης.

Ο Σπανούλης το σημαντικότερο που κατάφερε και αυτό δεν συγκρίνεται με κανένα τίτλο και καμία διάκριση, είναι πως έκανε τον κόσμο της ομάδας να τον λατρέψει και να τον ΣΕΒΑΣΤΕΙ. Ήρθε σαν Σπανούλης και στο λιμάνι -στο δικό του λιμάνι- έγινε ο Βασίλης. Ο δικός μας Βασίλης. Ο άνθρωπος μας. Ο ΑΡΧΗΓΌΣ μας…

Ακόμα μία σεζόν ξεκινά και εκείνος είναι έτοιμος να ηγηθεί ξανά. Να βγει μπροστά. Θα είναι ο πρώτος που θα βουτήξει στο παρκέ για μια χαμένη μπάλα. Θα είναι ο πρώτος που θα δώσει το παράδειγμα στους συμπαίκτες του. Θα είναι ο πρώτος που θα πηγαίνει για προπόνηση και ο τελευταίος που θα φεύγει. Θα είναι αυτός που θα μεταδίδει σε νέους και παλιούς παίχτες, το μοναδικό dna πάθους, νίκης και μάχης που οδήγησε τον Ολυμπιακό στην κορυφή της Ευρώπης. Θα είναι αυτός που θα μεταλαμπαδεύει την απίστευτη ερυθρόλευκη δυναμική και την υποχρέωση νίκης σε όλο το τμήμα…  Θα είναι ο πρώτος που θα βγει μπροστά στα δύσκολα. Αυτός που θα ζητήσει την τελευταία μπάλα…

Ακόμα μια χρονιά λοιπόν, με τον αρχηγό στο τιμόνι, οι στόχοι είναι ξεκάθαροι και ψηλοί… Με τον Βασίλη στην ομάδα, δεν φοβόμαστε τίποτα…