Δεν ήταν έκπληξη η εικόνα του Ολυμπιακού, ήταν στο που θέλαμε και περιμέναμε από τους παίκτες του Ισπανού τεχνικού. Ομάδα με αυτοπεποίθηση και διάθεση να επιβληθεί εκείνη του αντιπάλου της

Η εικόνα του Ολυμπιακού στο ματς με τον Ατρόμητο είναι η εικόνα που θα περίμενε κανείς από τους ερυθρόλευκους με τον Μίτσελ στον πάγκο.
Νοοτροπία “εμείς θα καθορίσουμε το ματς”, μπήκαν για να κάνουν ακριβώς αυτό. Πίεση από το πρώτο λεπτό, τσαμπουκά στις μονομαχίες, ποδοσφαιρικό… μπούλινγκ στον αντίπαλο όταν είχε την μπάλα στα πόδια και με σκέψη πιο καθαρή από ποτέ.
Προφανώς δεν έπαιξε το καλύτερο ποδόσφαιρο που έχει παίξει ποτέ, εννοείται πως έκανε λάθη, αλλά περιορισμένα, έπαιξε όμως όλως κανονική ομάδα. Αυτός ήταν ο πρώτος στόχος. Να δείξει πως πνευματικά είναι αλλαγμένος, είναι Ολυμπιακός και οι παίκτες του ξέρουν που παίζουν.

Ο Μίτσελ χτύπησε το καμπανάκι σε όλους “πρέπει να καταλάβετε που είστε, ότι για να είστε εδώ πρέπει να έχετε…κοχόνες και όποιος δεν έχει τον ευχαριστούμε πολύ και καλή συνέχεια”. Απλά πράγματα. Ολυμπιακά.
Αυτό έπρεπε να είχε κάνει και ο Κορμπεράν, μόνο που για να το κάνεις αυτό θα πρέπει να βγαίνει από μέσα σου. Να το νιώθεις, να είσαι εσύ ο ίδιος που πρώτα θα πρέπει να έχεις αυτό που ζητάς από τους παίκτες σου. Αν εσύ ο ίδιος δεν το έχεις τότε δεν θα μπορέσεις να το μεταδώσεις και στους άλλους. Εκεί το έχασε ο Κορμπεράν, εκεί το βρήκε ο Μίτσελ. Εξάλλου αυτό ακριβώς περιμέναμε απ’αυτόν.
Υπήρξαν κατά τη διάρκεια του αγώνα στιγμές που έβλεπες αντιδράσεις και κινήσεις και αποφασίσεις ποδοσφαιριστών που μέχρι τώρα δεν είχες δει. Τσαμπουκά στο μαρκάρισμα, όχι σκληρό, αλλά αυτό που χρειάζεται ο παίκτης για να βγει νικητής από μία μονομαχία. Έβλεπες αυτοπεποίθηση στις πάσες, όσο τρελό κι αν ακούγεται ο Ολυμπιακός μέχρι το ματς με τον Ατρόμητο, έκανε παιδικά λάθη στις πάσες τεσσάρων, πέντε μέτρων, με την μπάλα να φτάνει με το ζόρι από τον έναν στον άλλον.
Στο ματς με τον Ατρόμητο αυτά τα λάθη, που προκαλούν εκνευρισμό και προσθέτουν πίστη και αυτοπεποίθηση στον αντίπαλο περιορίστηκαν σχεδόν στο μηδέν.
Αυτό ήταν κομμάτι ψυχολογίας και πνευματικής προετοιμασίας.

Στο αγωνιστικό κομμάτι νομίζω η επιλογή του 4-4-2 δεν βγαίνει, δεν ταιριάζει, φάνηκε άλλωστε και από το πώς κινήθηκε η ομάδα όταν γύρισε σε 4-2-3-1! Ο Μπακαμπού ήταν ο φορ που έλεγες ότι σίγουρα θα σκοράρει. Σίγουρα θα την σπρώξει στα δίχτυα, καθώς ήταν μέσα σε όλες τις φάσεις. Πολύ σημαντικό το ότι σκόραρε και μάλιστα δύο φορές.
Η εικόνα της ομάδας εκπέμπει αισιοδοξία για τη συνέχεια, αυτό τίποτε περισσότερο, πρέπει να συνεχίσει να δουλεύει και να παλεύει να τελειώσει με προβλήματα που εχει… κληρονομιά από το καλοκαίρι.