Ο «καλλιτέχνης» της μπάλας και ο «μαέστρος» του πάγκου

Προφανώς είναι άδικο μετά από ένα τέτοιο καταπληκτικό παιχνίδι να επικεντρώνεσαι σε δυο πρόσωπα (Φορτούνη και Μαρτίνεθ), αλλά αυτό είναι το ποδόσφαιρο. Πάντα θα υπάρχουν οι μεγάλοι πρωταγωνιστές που θα βγαίνουν μπροστά στα δύσκολα. Και αυτοί που έχουν τις ξεχωριστές ικανότητες για να κάνουν την διαφορά. Και να βρίσκονται σε πρώτο πλάνο. Κάνω αυτό τον πρόλογο γιατί η αλήθεια είναι ότι στο ματς της περασμένης Πέμπτης με την Γουέστ Χαμ. Δεν υπάρχει ποδοσφαιριστής του Ολυμπιακού να που να είχε χαμηλή βαθμολογία και να μην έφτασε σε υψηλά στάνταρ απόδοσης.

Άλλωστε  ο Μαρτίνεθ το είχε πει μια μέρα νωρίτερα στην Συνέντευξη Τύπου. Ότι για να πάρεις καλό αποτέλεσμα από μια αγγλική ομάδα θα πρέπει να κάνεις το τέλειο παιχνίδι. Λες και το ήξερε ο Ισπανός τεχνικός. Έπεσε μέσα στην πρόβλεψη, η την επιθυμία του και οι παίκτες του τα έκανα όλα κάτι περισσότερο από τέλεια.

Δεν μπορεί να μην εκθειάσεις τον Φορτούνη

Όμως σε αυτή την ομάδα του Ολυμπιακού υπάρχει ένας ποδοσφαιριστής που ξεφεύγει από την ελληνική  πραγματικότητα. Και κάποιες στιγμές  σε αναγκάζει να τον παρομοιάζεις με ένα Καραπιάλη, έναν Ζιοβάνι, έναν  Τζόρτζεβιτς. Και αυτός δεν είναι άλλος από τον Κώστα Φορτούνη.

Δεν μπορείς να μην εκθειάσεις αυτό το παιδί για πολλούς και διαφόρους λόγους και να μην αποθεώσεις τον Φορτούνη. Για όλα αυτά που μας παρουσιάζει από το ξεκίνημα της χρονιάς. Γιατί πως να ξεχάσω πως πέρσι τέτοια εποχή ήταν στο μηδέν και δεν υπήρχε πουθενά. Γιατί ένας προπονητής έδειχνε να έχει πρόβλημα μαζί του. Δεν θα ξεχάσω πως είχε την ατυχία μέσα σε δυο χρόνια να υποστεί τρομερή ταλαιπωρία από δυο τραυματισμούς  λες και κάποιος τον είχε καταραστεί.

Όλοι τον θεωρούσαν τελειωμένο, όμως ο Κώστας επέστρεψε και μάλιστα επέστρεψε με τον πιο εντυπωσιακό τρόπο. Αυτά που βγάζει  στο γήπεδο μοιάζουν με απίθανα και έχουν να κάνουν με την τρομερή ψυχολογία που έχει και την μεγάλη εμπιστοσύνη στα πόδια του. Η ενέργεια του Φορτούνη στο γκολ που πετυχαίνει  και κάνει το 1-0 με την αγγλική ομάδα δείχνει ότι έχει τρομερή αυτοπεποίθηση.

Έναν Φορτούνη που ότι και να πεις για εκείνον είναι λίγο…

Αυτό για να… μαθαίνει ο Πογιέτ με τον Φορτούνη!

«Καλλιτέχνης» της μπάλας είναι ο καλύτερος Έλληνας ποδοσφαιριστής αυτή την στιγμή και ας κάνει ο Πογιέτ πως δεν καταλαβαίνει για τον Φορτούνη. Η καρδούλα του το ξέρει το πως αισθάνεται ο προπονητής της εθνικής ομάδας βλέποντας τον Φορτούνη να παίζει τέτοια μπάλα. Προφανώς και δεν ταιριάζει σε αυτό το σύστημα «τρουμπιγιόν»(!) που εφαρμόζει ο προπονητής της εθνικής ομάδας. Και εδώ που τα λέμε καλά κάνει και μας τον αφήνει ξεκούραστο και ανανεωμένο για να παίζει αυτή την μπαλάρα με τον Ολυμπιακό.

Όμως για να είμαι σωστός δίπλα σε αυτό τον παικταρά υπάρχουν και άλλοι σπουδαίο ποδοσφαιριστές που ταιριάζουν στο πλάνο του προπονητή και κάνουν τον Φορτούνη να μοιάζει «σούπερμαν».

Ο Μαντί Καμαρά επέστρεψε για να μας τρελάνει και η αλήθεια είναι ότι δεν είναι και δύσκολο με βάση τον χαρακτήρα του. Γιατί κατάλαβε ότι στον Ολυμπιακό μπορεί να  παίξει την μπάλα του και να απελευθερωθεί από τις  περίεργες σκέψεις και τα θέλω ότι πρέπει να παίξει σε ένα καλύτερο πρωτάθλημα της Ευρώπης. Φάνηκε αυτό στην Ρόμα που περνούσε απαρατήρητος ακόμα και όταν έπαιζε. Στον Ολυμπιακό είναι πρωταγωνιστής ενώ στην Ρόμα απλά ήταν κάτοικος σε μια από τις ωραιότερες πόλεις της Ευρώπης….

Ας διαλέξει τι θέλει και ας αποφασίσει για να συνεχίσει την καριέρα του. Μεγάλο χαφ, με ποιότητα, αλλά να διορθώσει κάποια πράγματα στο μυαλό του και όλα καλά.

«Του βγάζω το καπέλο»

Όποιος ανακάλυψε τον και έφερε τον Έσε στον Ολυμπιακό του «βγάζω το καπέλο»

Τι «εργαλείο» είναι αυτό ρε παιδί μου και μάλιστα μόλις στα 21 του χρόνια. Δηλαδή σε δυο τρία χρόνια τι θα κάνει ο Αργεντινός που δίνει  ρεσιτάλ και αναγκάζει  τους  ανθρώπους του Ολυμπιακού να τρίβουν τα χέρια τους από ικανοποίηση. Μόνο να μη ξεφύγει το μυαλό του, όπως συμβαίνει συχνά με τέτοιους ποδοσφαιριστές και χαθεί κάπου στη μετάφραση και ότι πρέπει να φύγει εδώ και τώρα για την Λίβερπουλ…

Προφανώς και κάποια στιγμή θα πάει σε ένα μεγάλο σύλλογο, αλλά να μην κάνει το λάθος που έκαναν  άλλοι. Όλα έρχονται στην στιγμή τους.

Η απουσία του στο ντέρμπι με  τον Παναθηναϊκό,  έδειξε ότι αποτελεί τον κορυφαίο παίκτη στον άξονα και κόστισε στον Ολυμπιακό, γιατί έλειπε πολύ…

Ρέτσος και Ροντινέι σε… άλλα επίπεδα!

Τέτοιο μπάκ σαν τον Ροντινέι είχα πολλά χρόνια να δω στον Ολυμπιακό. Αν και εδώ που τα λέμε μόνο μπάκ δεν είναι ο Βραζιλιάνος που με την τρέλα που διαθέτει έχει βαλθεί να μας…. τρελάνει με  τις εμφανίσεις του. Τρομερή δύναμη από τα δεξιά για την ομάδα, αλλά θα πρέπει να προσπαθήσει να μαρκάρει καλύτερα αν θέλει να λέγεται δεξί μπάκ!

Μια ακόμα τρομερή εμφάνιση από τον Παναγιώτη Ρέτσο. Που συνεχίζει όπως ξεκίνησε τη χρονιά από την προετοιμασία. Και ας δέχεται συχνά έντονη κριτική από τους «ειδικούς» του καφενείου και της εξέδρας. Αν ήταν ξένος όλοι θα τον αποθέωναν, αλλά έχει την ατυχία να είναι Έλληνας και να ακούει το ανάθεμα του καθενός που θέλει να το παίξει προπονητής, η έχει απωθημένα και βγάζει κόμπλεξ. Στόπερ σαν τον Ρέτσο δεν υπάρχει καλύτερος στην Ελλάδα και ας παίζουν στο εξωτερικό οι άλλοι που είναι στην εθνική. Έχει καμία σχέση ο Ρέτσος με τον Μαυροπάνο που παίζει στην Πρέμιερ Λιγκ;

Μην τρελαθούμε κι’ όλας. Και δίπλα του η έκπληξη από τον Πορόζο, αλλά καλύτερα να περιμένουμε να δούμε την συνέχεια και πως θα είναι και στα επόμενα παιχνίδια. Γιατί για να παίξεις στον Ολυμπιακό θέλει διάρκεια, σοβαρότητα και μυαλό.

Η «κριτική» των ενδεκαδάτων

Μην εξελιχτεί δηλαδή καμία περίπτωση σαν τον Σισέ και τον Μπα. Τα ίδια λέγαμε και πριν από πέντε χρόνια κα τώρα; Δεν θέλω να το παίξω αυστηρός με το παιδί αλλά δεν είμαι αι από αυτούς που βιάζονται  για να αποθεώσουν μετά από μια εμφάνιση. Αυτή η περίπτωση έχει «ψωμί» ακόμα, αλλά και πολύ ενδιαφέρον αν κρίνουμε από αυτά που μας έδειξε την Πέμπτη το βράδυ.

Ένας παίκτης υστέρησε μόνο από τον Ολυμπιακό στο ματς με την Γουέστ  Χαμ και ήταν ο Ποντένσε, αλλά θα έρθει η ώρα του  «κοντού» θα βρει τα πατήματα του και το κυριότερο  να έχει διάρκεια στις εμφανίσεις του και σταθερότητα. Και έτσι όπως είναι όμως με δυο τρεις ενέργειες σε ενθουσιάζει.

Ο Ορτέγκα είναι μια περίπτωση ανάλογη του Έσε με τρομερά προσόντα, ιδανική ηλικία για να κάνει το ανέβασμα, αλλά θέλει λίγο περισσότερη προσοχή στα αμυντικά του καθήκοντα. Έχει όλο το μέλλον μπροστά του να το διορθώσει και να  γίνει ένα σουπερ μπακ.

O βελτιωμένος Αλεξανδρόπουλος και οι δύο βασικοί

 Ο Αλεξανδρόπουλος όσο περνά  ο καιρός γίνεται και καλύτερος και ταιριάζει περισσότερο σε αυτό το σχήμα με τρία χαφ στο κέντρο και δίπλα στους Έσε και Μαντί. Έχει θράσος και εμπιστοσύνη στον εαυτό του και για αυτό θα κάνει μεγάλη καριέρα στον Ολυμπιακό.

Δεν πέτυχε γκολ ο κορυφαίος σκόρερ του Ολυμπιακού, αλλά ο Ελ Κααμπί δούλεψε πολύ στο ρόλο που είχε  και ήταν άχαρος, αλλά κατάφερε να κρατήσει τη μπάλα στα πόδια του και να κάνει αισθητή την παρουσία του με αντιπάλους δυο «βουνά». Τον Οκμπόνα και τον Μαυροπάνο. Ας μη σκοράρει, αλλά να παίζει για την ομάδα αυτό είναι το πιο σημαντικό.

Άφησα τελευταίο τον Πασχαλάκη γιατί ότι και να γράψεις για αυτό τον τερματοφύλακα είναι λίγο. Πάντα θα έχει την δική του στιγμή και θα επεμβαίνει στα δύσκολα, όπως έκανε σε μια κα μοναδική φάση με αντίπαλο τον Ινς. Όταν βγαίνει θυμίζει Κελεσίδη στα καλά του και κρύβει την εστία του.

Και ο «μαέστρος» από τον πάγκο

Προφανώς και  αυτός ο Ολυμπιακός που είδαμε την Πέμπτη το βραδύ να κάνει το καλύτερο κατά την άποψη μου φετινό του παιχνίδι, αν αναλογιστούμε και τον αντίπαλο, έχει ονοματεπώνυμο και ακούει  στο Ντιέγκο Μαρτίνεθ.

Έχει δείξει την δουλειά που κάνει από το καλοκαίρι, αλλά τώρα μου έδειξε και κάτι ακόμα που για να είμαι ειλικρινής δεν το είχα δει μέχρι στιγμής. Ότι ξέρει να διαβάσει καλά κάποια παιχνίδια με ξεχωριστό βαθμό δυσκολίας  και  ότι αν θέλει είναι και ρεαλιστής. Δυο μέρες νωρίτερα είχα την πληροφορία  από του Ρέντη ότι σκέφτεται να παίξει με τρία χαφ στον άξονα, για να δέσει καλά το κέντρο του και να μην αφήνει εκτεθειμένους τους δυο στόπερ, αλλά γενικά την προβληματική άμυνα.

 Και ήμουν σίγουρος ότι θα το κάνει έστω και αν χρειάστηκε να «θυσιάσει» τον Μασούρα και να τον αφήνει εκτός ενδεκάδας.

Το διάβασε πολύ καλά του ματς ο Ισπανός τεχνικός και  παρέταξε την ομάδα όπως έπρεπε για να ανταπεξέλθει στις δυσκολίες ενός αντιπάλου που μόνο εύκολος δεν είναι. Ακόμα και μετά το 2-0 στο δεύτερο ημίχρονο ο Ολυμπιακός δεν άλλαξε τρόπο παιχνιδιού, ούτε κλείστηκε. Προσπάθησε και για ένα τρίτο και είχε διάρκεια και καλή κυκλοφορία της μπάλας. Για αυτό και λέω ότι είδα την καλύτερη φετινή εμφάνιση  και πιο ολοκληρωμένη.  Πολύ βασικό ότι είδα για πρώτη φορά τον Ολυμπιακό να μην παίζει με «γιόμες» και σέντρες. Κάτω η μπάλα και σωστό το σκεπτικό γιατί μόνο έτσι μπορείς να προβληματίσεις μια αγγλική ομάδα και να  τις κάνεις φάσεις. Εντολές που εκτελέστηκαν περίπου στο τέλειο.

Με αυτό τον τρόπο θα μπορούσε να πάρει τη νίκη

Μόνο έτσι θα μπορούσες να κερδίσεις την Γουέστ Χαμ και μεγάλο μερίδιο σε αυτή την επιτυχία. Έχει ο προπονητής που  όσο περνάει ο καιρός προσαρμόζεται καλύτερα στα θέλω του οργανισμού του Ολυμπιακού. Αλλά και της εξέδρας. Προφανώς και θα κάνει λάθη, προφανώς και δεν θα του βγαίνουν οι αλλαγές. Όμως το δουλεύει καλά από τον πάγκο και με τον χρόνο θα παρουσιάζει και καλύτερο πρόσωπο και ο ίδιος και η ομάδα.

Υ.Γ. 1: Δεν βρίσκω την ευκαιρία να αποθεώσω τον Ολυμπιακό μετά από μια τέτοια  εμφάνιση, γιατί ξέρω ότι μέχρι να γίνει αυτό που θέλει ο προπονητής χρειάζεται χρόνος ακόμα. Θα έρθουν και άλλες κακές εμφανίσεις και άσχημα αποτελέσματα. Όμως στο τέλος θα δούμε αυτό που θέλουμε και επιθυμούμε.

 Υ.Γ. 2: Μην ξεχνάμε ότι στην ενδεκάδα υπήρχαν επτά νέα πρόσωπα σε σχέση με την περσινή ομάδα και 14 νέες μεταγραφές. Για αυτό χρειάζεται απ’  όλους υπομονή και το κυριότερο στήριξη.

Υ.Γ. 3:  Για την ατμόσφαιρα στο γήπεδο Καραΐσκάκη ότι και να πεις είναι λίγο. Πόσο άλλαξαν τα πράγματα μέσα σε τέσσερις μέρες. Πρέπει να είναι αντίπαλος ευρωπαϊκή ομάδα για να δείχνουμε το καλό μας πρόσωπο…