Ο δουλευταράς που δικαιώθηκε

Ο Πέδρο Μαρτίνς λοιπόν ανανέωσε χθες για άλλα δύο χρόνια με τον Ολυμπιακό και θα συνεχίσει το επιτυχημένο ομολογουμένως έργο του στην άκρη του πάγκου των «ερυθρολεύκων». Ήταν αναμενόμενο ότι θα μείνει κάτοικος Πειραιά, αλλά έπρεπε να έρθει και το τυπικό της υπόθεσης, όπως και έγινε. Η διοίκηση έμεινε απόλυτα ευχαριστημένη από την δουλειά που έχει κάνει ο Πορτογάλος κόουτς και έτσι του έδωσε κλειστό διετές συμβόλαιο, το οποίο θα του αποφέρει κάτι λιγότερο από 1 εκ. ευρώ το χρόνο. Ανταμείφθηκε ο Πέδρο για την δουλειά που έκανε και για τον Ολυμπιακό που παρουσίασε στο χορτάρι.

Έλεγα χθες στην εκπομπή του thrylos24.gr, ότι το ποδόσφαιρο σε δικαιώνει όταν το σέβεσαι και το ότι ο Μαρτίνς έχει αλλάξει την νοοτροπία του Ολυμπιακού. Να τα πάρουμε ένα ένα. Το ποδόσφαιρο σε δικαιώνει, γιατί η διοίκηση και ο κόσμος πίστεψαν στην δουλειά του Πορτογάλου τεχνικού, που παρουσίασε στο χορτάρι μια ομάδα που ξέρει ακριβώς τι ζητάει μέσα στο γήπεδο, έχει πλάνο και πάνω από όλα είναι δουλεμένη. Σαφώς δεν τα έκανε όλα σωστά ο Μαρτίνς, αλλά όποιος δουλεύει θα κάνει και λάθη, ωστόσο θα δικαιωθεί στο τέλος. Όπως και έγινε. Την πρώτη χρονιά με τον Ολυμπιακό δεν πήρε τίποτα, υπήρχε μια σχετική γκρίνια, αλλά φαινόταν στο γήπεδο ότι η ομάδα είναι σε σωστές βάσεις. Στη δεύτερη σεζόν του στον «ερυθρόλευκο» πάγκο έγινε και αυτός σοφότερος, έμαθε πως είναι να κάνεις πρωταθλητισμό, διαχειρίστηκε την πολύ μεγάλη πίεση που υπάρχει στον προπονητή του Ολυμπιακού, κόντρα σε… Θεούς και δαίμονες (τραυματισμοί, αστείες διαιτητικές αποφάσεις, στοχοποίηση από το «συνεργείο», γκρίνια από δημοσιογράφους και κόσμο στην πρώτη στραβή), αλλά βγήκε αλώβητος. Ξέρετε γιατί; Γιατί αυτός που δουλεύει δικαιώνεται και μεγαλύτερος καθρέφτης από το χορτάρι δεν υπάρχει. Δεν έψαξε δικαιολογίες, δεν έκανε βαρύγδουπες δηλώσεις, δεν αναζήτησε άλλοθι, δεν είχε «κονέ» με δημοσιογράφους για να τον στηρίξουν. Μίλησε λίγο και έπραξε πολλά στο γήπεδο. Αυτή ήταν η καλύτερη απάντηση του.

Είχα πολύ καιρό να δω τόσο κυρίαρχο Ολυμπιακό, ακόμα και σε έδρες που συνήθως έχει «κατηφόρα». Στην Ευρώπη αναφέρομαι, γιατί εδώ στην Ελλάδα δεν είχε αντίπαλο, πλάκα τους έκανε και είναι αήττητος. Ίσως το πάρει και αήττητος εφόσον παιχθεί ποδόσφαιρο και ολοκληρωθεί η χρονιά (μακάρι). Να σας θυμίσω ότι ανάγκασε τον Μουρίνιο να κάνει άρον άρον αλλαγή στο 30’, γιατί είχε «πατήσει» την Τότεναμ μέσα στην έδρα της, αλλά ο Μεριά κατέστρεψε όλο το πλάνο με το τραγικό λάθος του. Να σας θυμίσω το έπος του Λονδίνου μέσα στην Άρσεναλ, όπου δεν πήγε με «κλεφτοπόλεμο», χρειαζόταν δύο γκολ για να περάσει και το έκανε στο 119’. Με την Γουλβς σε άδειο «Καραϊσκάκη» και με δέκα παίκτες για μια ώρα, δεν πήρε τη νίκη από μια κόντρα σε μακρινό φάουλ, με το οποίο έγινε το 1-1. Μην μιλήσω για το ματς που έκρινε ουσιαστικά το πρωτάθλημα στην «Τούμπα», που… έδεσε κόμπο τον Φερέιρα και πήρε άνετο διπλό. Έχει μεγάλη πίστη ο κόουτς στην ομάδα και στον τρόπο δουλειάς του.

 

Όσον αφορά την νοοτροπία που ανέφερα παραπάνω, ο Ολυμπιακός μετά από χρόνια δεν διαλέγει στόχους. Σε μια χρονιά που το πρωτάθλημα ήταν ιστορικής σημασίας για πολλούς και διάφορους λόγους, δεν θα κατηγορούσε κανένας τον Μαρτίνς, αν δεν κατάφερνε να περάσει την Άρσεναλ και επέλεγε να πάει εντελώς ξεκούραστη η ομάδα στο ντέρμπι τίτλου με τον ΠΑΟΚ στην «Τούμπα». Όχι όμως. Ο Πέδρο ήξερε το ρόστερ του, είχε διαβάσει άριστα τα παιχνίδια, είχε προετοιμάσει την ομάδα για σερί απαιτητικά ματς και δεν επέλεξε. Ακόμα και μετά την εντός έδρας ήττα από την Άρσεναλ, πολλοί είπαν τέλος, πάμε για πρωτάθλημα. Ο Πορτογάλος όμως, είπε πάμε στο Λονδίνο για πρόκριση, αλλά ενδιάμεσα είχε μια δουλειά στη Θεσσαλονίκη. Να σας πω κάτι. Ακόμα και μετά την ιστορική πρόκριση επί των «κανονιέρηδων», αν είχε χάσει από τον ΠΑΟΚ και έμπαινε σε κίνδυνο ο τίτλος, θα τα… άκουγε. Ο Ολυμπιακός του Μαρτίνς όμως, δεν διαλέγει στόχους. Τους διεκδικεί όλους και είναι μέσα σε όλους. Αυτό ναι, λέγεται αλλαγή νοοτροπίας, την οποία πέρασε και στους παίκτες. Παλεύουμε για τα πάντα, με πλάνο, πίστη και δουλειά.

Η διοίκηση έμαθε από τα λάθη της, που άλλαζε εύκολα προπονητές, ακόμα και όταν πήγαιναν καλά, αλλά δεν έπαιζε θεαματικό ποδόσφαιρο (βλέπε Ζαρντίμ) η ομάδα. Κατάλαβε ότι οι ομάδες δεν χτίζονται μέσα σε μια και δύο χρονιές. Θέλουν χρόνο, θέλουν στήριξη στις στραβές, από τη στιγμή που βλέπεις στο γήπεδο ότι δουλεύουν καλά έτσι. Πιστώνεται λοιπόν και στον Μαρινάκη η ανανέωση του συμβολαίου του Μαρτίνς, γιατί δεν ήταν λίγοι αυτοί που έλεγαν διάφορα και μάλιστα είχαν ετοιμάσει και τον αντικαταστάτη. Δεν θα επεκταθώ περαιτέρω σε αυτό, δεν υπάρχει λόγος. Το ποδόσφαιρο όταν το σέβεσαι σε δικαιώνει. Τα καλύτερα είναι μπροστά για τον Ολυμπιακό…

ΥΓ.: Κόουτς μπράβο και συγγνώμη, γιατί μετά την ήττα από τον Ερυθρό Αστέρα μπήκα στο τρυπάκι της κριτικής. Μας βούλωσες όλους με την δουλειά σου!