Η καθοριστική φάση του 94΄με την τεράστια ευκαιρία του Φετφατζίδη να κάνει το 1-2 στο ΟΑΚΑ , μας δίνει το δικαίωμα να δούμε το ματς με την ΑΕΚ ανάλογα το πώς νιώθουμε με αυτές τις συνθήκες όπως εξελίχτηκε ο αγώνας. Από την μία πλευρά επικρατή πίκρα όταν δέχεσαι και πάλι γκολ στο 90 σε ένα […]

Η καθοριστική φάση του 94΄με την τεράστια ευκαιρία του Φετφατζίδη να κάνει το 1-2 στο ΟΑΚΑ , μας δίνει το δικαίωμα να δούμε το ματς με την ΑΕΚ ανάλογα το πώς νιώθουμε με αυτές τις συνθήκες όπως εξελίχτηκε ο αγώνας.

Από την μία πλευρά επικρατή πίκρα όταν δέχεσαι και πάλι γκολ στο 90 σε ένα παιχνίδι τόσο καθοριστικό και ενώ όλα είναι υπέρ σου «καταφέρνεις» να χαρίσεις τον βαθμό της ισοπαλίας σε μια ομάδα που θα έπρεπε να είχες καθαρίσει μέχρι εκείνο το σημείο.

Από την άλλη τουλάχιστον την τελευταία τριετία βλέπεις μια ομάδα που έχει αρχή μέση και τέλος. Έχει ποιοτικούς παίκτες που όμως σίγουρα τέτοια εποχή δεν μπορεί να έχουν την συνοχή που θα έπρεπε αφού είναι καινούργια ομάδα.

Δεν θα αναλωθούμε να κάνουμε ατομική κριτική σε κάθε παίκτη ξεχωριστά ή ακόμα και στον προπονητή, αλλά θα σταθούμε στο τι βλέπαμε και τι βλέπουμε τουλάχιστον μέχρι στιγμής να φτιάχνεται από τον Μάρτινς.

Αν η μπάλα κατέληγε στα δίχτυα του Μπάρκα στην φάση του Φετφατζίδη  τώρα θα μίλαγαν όλοι για μεγάλη νίκη για καλή εμφάνιση και για την ομάδα που φτιάχνεται για το μέλλον.  Τώρα όμως θα ξεχαστούν όλα αυτά από κάποιους και θα σταθούν στο γιατί τελικά ήρθαμε 1-1 με την ΑΕΚ και θα φταίνε όλοι. Ο προπονητής οι παίκτες η διοίκηση οι φροντιστές οι γιατροί κλπ.

Ο φετινός Ολυμπιακός είναι μια καινούργια ομάδα που θέλει ακόμα δουλεία αλλά πάνω από όλα θέλει στήριξη και υπομονή γιατί το μέλλον της ανήκει !