Κατάλαβε ότι είναι στην ελίτ!

Βλέπεις την βαθμολογία του ομίλου με τον Ολυμπιακό να είναι τελευταίος με μόλις ένα βαθμό και ακούς τον προπονητή της Μπάγερν Μονάχου μετά το παιχνίδι και λέει ότι “ο Ολυμπιακός έχει πιθανότητες να περάσει στην επόμενη φάση”. Όχι, δεν πετάει την ατάκα για να γίνει συμπαθείς, ούτε για να δείξει σεβασμό. Το αναφέρει γιατί το πιστεύει, γιατί το είδε, γιατί ένιωσε ότι η Μπάγερν Μονάχου… φοβήθηκε για πρώτη φορά στο Champions League φέτος και γιατί κατάλαβε, όπως και όλοι στον Ολυμπιακό, ότι αυτή η ομάδα είναι μέλος της ελίτ του Ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου. Γιατί αυτό το καταλάβαμε τώρα και όχι με Μίλαν, Τότεναμ, Μπαρτσελόνα;

Δεν χρειάζεται να σας απαντήσω εγώ αλλά το συναίσθημα των φιλάθλων του Ολυμπιακού. Όπως με Τότεναμ, έτσι και τώρα έφυγαν με ευχάριστη… πίκρα. Πίκρα που δεν κέρδισαν. Όχι επειδή είναι “τρελοί” αλλά επειδή είδαν με τα μάτια τους και τις δύο ομάδες να υποτάσσονται στον Ολυμπιακό αλλά επειδή οι “καλοθελητάδες” θεωρούν τους Άγγλους… ξεγραμμένους και η ισοπαλία θεωρείται στα μάτια τους, ως λογική, κατάλαβαν ότι η ομάδα του Πέδρο Μαρτίνς είναι στην ελίτ μετά το παιχνίδι με την Μπάγερν Μονάχου. Μία ομάδα που, ειδικά στην Ευρώπη, είναι στα καλύτερά της αφού προερχόταν από το ευρύ 2-7 κόντρα στην Τότεναμ και το 3-0 επί του Ερυθρού Αστέρα αλλά οι “ερυθρόλευκοι” απλά τους… πάτησαν.

Οπότε, δεν θεωρείται λίγο το γεγονός ότι στο δεύτερο μέρος και με το σκορ στο 1-1, ο Ολυμπιακός ήταν μόνιμα κοντά στην εστία της Μπάγερν Μονάχου και έτοιμος για το 2-1, άσχετα αν μετά από λάθος και την πρώτη τελική των φιλοξενούμενων στο δεύτερο ημίχρονο (!) ήρθε το 1-2. Δεν θεωρείται λίγο, επίσης, να είναι το σκορ 1-3 στο 79ο λεπτό, να κάνεις το 2-3 και πλέον να… αγχώνεις μία από τις 5 κορυφαίες ομάδες της Ευρώπης να μην ισοφαριστεί.

Ένα άγχος που προκλήθηκε από την φουλ επίθεση που έπαιξε ο Μαρτίνς για τον οποίο θα μιλήσω παρακάτω, βάζοντας δύο φορ και ένα δεκάρι σε ένα σύστημα 4-1-3-2. Είναι κάτι τεράστιο όμως, να τελειώνει ο αγώνας και να βλέπεις τους Γερμανούς να… ξεφυσάνε και να αναφέρουν τον Ολυμπιακό ως μία μεγάλη ομάδα. Προσωπικά, το χάρηκα το χθεσινό παιχνίδι. Ναι, μου έμεινε και εμένα η πίκρα της αδικίας αλλά το χάρηκα που είδα τον Ολυμπιακό να μην… φοβάται, να παίζει ανοιχτά, ελεύθερα, δυνατά και με πάθος. Αυτό που αρμόζει στην φιλοσοφία των “ερυθρολεύκων” και στον χαρακτήρα του Πέδρο Μαρτίνς, ο οποίος ανέφερε συνεχώς πριν το ματς ότι η ομάδα του πάει για την νίκη και όντως ίσχυε. Δεν το είπε απλά για να κ@@@@σει του φιλάθλους του Ολυμπιακού αλλά εννοούσε και με το παραπάνω τα λόγια του και το είχε περάσει και στους ποδοσφαιριστές του.

Ποιος θα έλεγε ότι ο Ολυμπιακός χάνει με 1-3 στο 71′ και ο Πορτογάλος κοουτς θα έπαιζε φουλ επίθεση για να το… γυρίσει. Προσέξτε, δεν το έκανε κόντρα στον Ερυθρό Αστέρα αλλά στην Μπάγερν Μονάχου. Μία ομάδα που αν είσαι ανοιχτός μπορεί να σε χτυπήσει άνετα, αλλά αυτή την φορά, οι επιθέσεις δεν ήταν τυχαίες αλλά απόλυτα διαβασμένες με τρομερό “πίσω-μπρος” των παιχτών. Τα πάντα “ρολόι” με μόνη παραφωνία τα λάθη που έφεραν τα τρία γκολ.

Και σκέφτομαι τώρα, για να μην κουράζω, πρέπει ο Ολυμπιακός να σκεφτεί την ΑΕΚ και να αφήσει την Μπάγερν Μονάχου; Η απάντηση, λοιπόν, είναι όχι. Για να μην με φάτε όμως, να εξηγήσω. Ο Ολυμπιακός πρέπει να αγωνιστεί με την ΑΕΚ, όπως ακριβώς με την Μπάγερν Μονάχου και ακόμα πιο σωστά, όπως με την Τότεναμ, γιατί πολύ απλά, ο “Olympiacos” θα μπορέσει να “επιζήσει” στο φετινό πρωτάθλημα που είναι άκρως ανταγωνιστικό. Συμφωνώ να μην μείνει το μυαλό στο παιχνίδι της Τρίτης αλλά η ψυχή, το πάθος και η όρεξη να μεταφερθεί και στον αγώνα της Κυριακής, γιατί αυτή την κυριαρχία, από την στιγμή που δεν την άντεξε η Μπάγερν Μονάχου, θα καταστρέψει την ΑΕΚ χωρίς αμφιβολία.

Αυτό είναι το μυστικό και ο “οδηγός” για το πρώτο εντός έδρας ντέρμπι παιχνίδι της φετινής χρονιάς. Κλείνοντας, ο Ολυμπιακός θα έπρεπε (αντικειμενικά) να βρισκόταν με πολλούς περισσότερους βαθμούς αυτή την στιγμή αλλά το αποτέλεσμα είναι αυτό που βλέπουμε και το μόνο που μπορείς να αλλάξεις είναι το μέλλον, αυτό, δηλαδή, που πρέπει να κάνει ο Ολυμπιακός. Δεν σημαίνει τίποτα η τελευταία θέση και ο ένας βαθμός ενώ, δεν θυμίζει καθόλου το σκηνικό που υπήρχε δύο σεζόν πριν, που από την 1η αγωνιστική βρεθήκαμε εκτός… Ευρώπης.

Αναμένω το παιχνίδι με ΑΕΚ, μέχρι τότε, προχωράμε…

Υ.Γ.: Μία μικρή προτίμηση σε Αβραάμ την είχα πριν το ματς. Μετά το ματς έγινε μεγάλη.

Υ.Γ.2: Τι έχω πει για Τσιμίκα;