Η… Μίλαν θα του δείξει πώς θα προκριθεί!

Στο Μπέργκαμο ο Ολυμπιακός σπατάλησε μία τεράστια ευκαιρία, όχι να κλειδώσει την πρόκριση, αλλά μπει στο Καραϊσκάκης ως φαβορί γι’ αυτήν.

Για 45 λεπτά έκανε το καλύτερο του φετινό παιχνίδι, ο Πέδρο Μαρτίνς και οι συνεργάτες του είχαν διαβάσει τέλεια το παιχνίδι και ο Πορτογάλος τεχνικός παρέταξε 11αδα με εκπλήξεις αλλά και τακτική που έδειχνε πως ήξερε ακριβώς τι πρέπει να κάνει για να ταλαιπωρήσει την Αταλάντα.

Έξω ο Μαντί μέσα ο Αγκιμπού, αλλά όχι στην θέση που τον έχουμε δει και συνηθίσει. Ο νεαρός Καμαρά βρέθηκε ουσιαστικά να παίζει στη θέση του Μαντί, δίπλα στον Εμβιλά, με τον Μαρτίνς να ξέρει πως εκεί θέλει κάποιον που να έχει αίσθηση του χώρου, ταχύτητα, έφεση στο να κλέβει μπάλες αλλά και ικανότητα στο να τρέξει το παιχνίδι. Ο Αγκιμπού ήταν το κλειδί στο ανασταλτικό κομμάτι, αφού ανάγκασε την Αταλάντα να στείλει το παιχνίδι της στα άκρα και να ψάχνει σέντρες.

Ο Ονιεκούρου, ο οποίος επιλέχθηκε για να αγωνιστεί αντί για παράδειγμα του Λόπες ή του Βρουσάι, γιατί αμυντικά μπορεί να σταθεί καλά αλλά και γιατί η ταχύτητα του θα έδινε στον Ολυμπιακό την ευκαιρία του αιφνιδιασμού. Ο Μαρτίνς δικαιώθηκε και σε αυτό. Ο Ονιεκούρου στο πρώτο μέρος ήταν από τους κορυφαίους του Ολυμπιακού και προφανώς έκανε το καλύτερο του παιχνίδι με τη φανέλα των ερυθρολεύκων. Αμύνθηκε, έκλεψε και οδήγησε το παιχνίδι με αποτελεσματικό τρόπο δείχνοντας έστω και για λίγο εκείνα για τα οποία τον επέλεξαν και τον απέκτησαν στον Ολυμπιακό.

Ο Τικίνιο είναι στο σκοράρισμα, αυτήν την εποχή, σε καλύτερη κατάσταση από τον Ελ Αραμπί και το δείχνει κάθε φορά που αγωνίζεται, το έδειξε και στο Μπέργκαμο σκοράροντας γκολάρα.
Προφανώς όταν ένα παιχνίδι από 0-1 γίνεται 2-1:δεν λειτούργησαν όλα στην εντέλεια.

Ο Ονιεκούρου και πάλι, όπως και με την ΑΕΚ έχασε ευκαιρία απ’ αυτές που δεν χάνονται, θα μπορούσε να κάνει το 0-2 και να δημιουργούσε βάση μεγάλης νίκης.

Ο Μαρτίνς έστειλε με τον τρόπο που παρέταξε τον Ολυμπιακό, το παιχνίδι της Αταλάντα στα άκρα και στις πολλές σέντρες, διότι θεωρούσε, απολύτως λογικά, πως με Μανωλά, Παπασταθόπουλο και Σισέ θα είχε υπεροχή στο ψηλό παιχνίδι.

Όμως από την θεωρία στην πράξη το…γλυκό χάλασε και τα λάθη ήταν πάρα πολλά για τέτοιο επίπεδο. Η Αταλάντα δεν το συγχώρεσαι, πίεσε και τα λάθη στον αέρα από την άμυνα του Ολυμπιακού έφεραν την ανατροπή.

Εκεί πόνεσε ο Ολυμπιακός, στο δυνατό του σημείο, η Αταλάντα εκεί βρήκε απρόσμενα Αχίλλειο πτέρνα. Την χτύπησε και κέρδισε.

Σίγουρα μπορούν να ειπωθούν πολλά για τις αλλαγές και τον χρόνο που έγιναν ή δεν έγιναν, αλλά συγνώμη κύριοι αυτά τα λέμε μετά το ματς.

Δεν ήταν αυτός ο λόγος που έχασε ο Ολυμπιακός, αλλά η κακή αμυντική λειτουργία των τριών κεντρικών αμυντικών του και όλης της ομάδας στα στημένα και στις σέντρες της Αταλάντα.

Στη ρεβάνς ο Ολυμπιακός θα πρέπει να παίξει σαν να αγωνίζεται εκτός έδρας. Δεν πρέπει να παρασυρθεί και να δώσει χώρους, η Αταλάντα…λατρεύει τα εκτός έδρας παιχνίδια και τους χώρους.

Ο Μαρτίνς έδειξε ότι έχει διαβάσει εξαιρετικά την Ιταλική ομάδα και λογικά θα γνωρίζει αυτό που λέμε, δουλειά τους είναι και την κάνουν καλά.

Αν κάτι επιβάλλεται να έχει ο Ολυμπιακός αυτό είναι η υπομονή. Μ’ αυτή πρέπει να πορευτεί, ώστε να βρει τρόπο να γυρίσει το παιχνίδι.

Το έχει κάνει με τη Μίλαν, το ίδιο πράγμα πρέπει να κάνει και τώρα. Ψάχνει μία ακόμη μεγάλη Ευρωπαϊκή βραδιά, μία ακόμη μεγάλη Ευρωπαϊκή νίκη, όπως είχε κάνει με την Βέρντερ, όταν ήθελε μόνο νίκη κι έβαλε 3 γκολ, όπως ήθελε με την Ατλέτικο κι έβαλε τρία γκολ, όπως ήθελε με τη Μίλαν κι έβαλε τρία γκολ και φυσικά, αν και εκτός έδρας, όπως ήθελε με την Άρσεναλ και επικράτησε με το γκολ του Ελ Αραμπί 2-1.

Οι πρωταθλητές δείχνουν ότι έχουν μπει σε καλό δρόμο και το κάνουν προγραμματισμένα στο σημείο που έπρεπε.

Δεν είναι το φαβορί, αλλά ποτέ δεν υπήρξε πρόβλημα για τον Ολυμπιακό αυτό.