Η μαγεία του γκολ από Ελ Κααμπί και Ποντένσε
Η «έκρηξη» του Ολυμπιακού μετά το γκολ της ΑΕΚ και ο συνδυασμός που αφήνει υποσχέσεις για μεγάλα πράγματα, αλλά προσεχώς…
Είδαμε πολλά θετικά και αρνητικά από τον Ολυμπιακό στο πρώτο ντέρμπι της χρονιάς και πραγματικά περίμενα με ενδιαφέρον να δω τη νέα ομάδα του Μαρτίνεθ στο πρώτο δυνατό τεστ. Γιατί η αλήθεια είναι ότι μέχρι τώρα στα τρία ματς πρωταθλήματος ναι μεν είδαμε ωραία πράγματα, αλλά άλλο το παιχνίδι με την ΑΕΚ και ο βαθμός δυσκολίας. Και άλλο αυτό με την Φράιμπουργκ που ακολουθεί την ερχόμενη Πέμπτη στο γήπεδο Καραϊσκάκη.
Αρχικά δεν άρεσε η περσινή ανορθογραφία για το πως μπαίνει στο γήπεδο. Αφού για ένα εικοσάλεπτο ο Ολυμπιακός μας θύμισε περσινές… κακές εποχές με τη νοοτροπία και το λάθος τρόπο προσέγγισης. Και αν δεν ήταν ο τρομερός Πασχαλάκης να κάνει δυο εξαιρετικές επεμβάσεις τώρα ίσως μιλάγαμε για άλλο παιχνίδι και άλλο αποτέλεσμα.
Στα θετικά ότι η ομάδα μετά το γκολ του Πόνσε έβγαλε αντίδραση και έδειξε και πάλι πολλά από τα καλά στοιχεία που έχουμε δει στο ξεκίνημα της χρονιάς, με σωστό πλάνο ανάπτυξης, και με τον Φορτούνη να αναλαμβάνει πρωτοβουλίες και να οδηγεί τον Ολυμπιακό σε ένα καλό παιχνίδι για να έρθει η ισοφάριση, αλλά και να χαθούν και δυο καλές ευκαιρίες με τον Μασούρα και την κεφαλιά του Φρέιρε.
Μένουμε στο γκολ του Ελ Κααμπί που ήταν ένα δείγμα για το πως μπορεί να λειτουργεί η ομάδα καλά, τόσο σε δημιουργία, όσο και σε εκτέλεση από δυο παίκτες στους οποίους ποντάρει σε μεγάλο βαθμό ο Μαρτίνεθ.
Δηλαδή τις ικανότητες που όλοι ξέρουμε τον Ποντένσε. Και το πως μπορεί να δημιουργεί προβλήματα από τα άκρα με την ποιότητα που διαθέτει. Αλλά και το πως πετάχτηκε στη φάση δανικά ο Μαροκινός για να στείλει την μπάλα στα δίκτυα. «Σεντερφορίσιο» γκολ, αλλά και καλλιτεχνία από τον Ντανιέλ.
Γκολ μαγεία θα το έλεγα
Είναι δυο ποδοσφαιριστές με ξεχωριστά χαρακτηριστικά που όταν ταιριάξουν με την πάροδο του χρόνου θα μπορούν να κάνουν πολλά και καλύτερα πράγματα στο γήπεδο.
Στο δεύτερο ημίχρονο είδαμε ένα άλλο ματς εντελώς διαφορετικό από αυτό του πρώτου 45λεπτου. Αυτό γιατί κάποια στιγμή οι δυο προπονητές προτίμησαν να «κλειδώσουν» την ισοπαλία χωρίς να ρισκάρουν. Ούτε ο Μαρτίνεθ, ούτε ο Αλμέιδα αναζήτησαν τη νίκη. Αυτό φάνηκε από τις αλλαγές που έκαναν στην διάρκεια του παιχνίδια. Ήταν ένα δείγμα για το τι είχαν στο μυαλό τους. Όπως λέει ο μεγάλος Νίκος Αναστόπουλος όταν ένα ματς δεν μπορείς να το κερδίσεις, τότε προσπάθησε να μην το χάσεις.
Και αυτό έκαναν οι δυο τεχνικοί σε μια προσπάθεια να εξασφαλίσουν τον πόντο και να πάνε στα σίγουρα. Ειδικά ο Μαρτίνεθ που με την αλλαγή του Φορτούνη από τον Ιμπόρα έκανε σαφείς τις προθέσεις του. Να μαζέψει το κέντρο και να γίνει καλύτερος στο ανασταλτικό κομμάτι. Βλέποντας μάλιστα ότι ο Έσε δεν ήταν στην καλύτερη του μέρα και ο Μαντί προσπαθούσε μόνος του να κρατήσει τις ισορροπίες, Με καλά τρεξίματα και πρωτοβουλίες, αλλά χωρίς στηρίγματα. Ανακάτεψε την τράπουλα με την είσοδο του Μπιέλ και του Σκάρπα και σε πρόσωπα και σε σύστημα. Βέβαια δεν άλλαξαν πολλά πράγματα στον Ολυμπιακό.
Σα να… συμφώνησαν στην ισοπαλία
Σα να συμφωνήσαν και οι δυο ομάδες (αυτή την αίσθηση είχα) στην ισοπαλία. Αυτό μου έδειχνε η συμπεριφορά τους στην επανάληψη και τελικά έτσι έγινε. Άλλωστε μη ξεχνάμε ότι βρισκόμαστε στο ξεκίνημα του πρωταθλήματος. Αλλά και γιατί και οι δυο έχουν ευρωπαϊκές υποχρεώσεις την ερχόμενη Πέμπτη και δεν θα μπορούσαν να μην το έχουν στο μυαλό τους.
Προφανώς και στον Ολυμπιακό δεν πανηγυρίζουν την ισοπαλία με την ΑΕΚ, αλλά ήταν ένα αποτέλεσμα θετικό την συγκεκριμένη χρονική στιγμή.
Συμπέρασμα. Το ξέρουμε ότι ο Ολυμπιακός θέλει χρόνο ακόμα για να μας δείξει το καλό του πρόσωπο. Και μέχρι τότε κάπως έτσι θα κυλούν τα παιχνίδια. Μέχρι να βρει ρυθμό η ομάδα και να δέσουν οι νέοι παίκτες με του παλιούς, ώστε να υπάρχει η κατάλληλη χημεία.