Η αντεπίθεση τίτλου πρέπει να «χτιστεί» από τα μηδέν στην άμυνα

Το βασικό «συστατικό» ήταν αυτό που είδαμε στο ματς με τον Παναιτωλικό στο Αγρίνιο. Ο Ολυμπιακός, επιτέλους, δεν κινδύνεψε στην άμυνα. Όπως, με εξαίρεση τη λανθασμένη αρχική προσέγγιση, δεν κινδύνεψε και στο Μπακού κόντρα στην Καραμπάγκ. Από το μηδέν πίσω αρχίζουν οι νίκες και οι επιτυχίες. Από το μηδέν πίσω αρχίζουν οι τίτλοι. Από το μηδέν πίσω αρχίζουν οι προκρίσεις στην Ευρώπη. Προσωπικά αδιαφορώ για ό,τι μπορεί να πει ο καθένας.

Ακούω κάθε γνώμη. Σέβομαι κάθε γνώμη. Αλλά να μου επιτρέπετε να έχω και τη δική μου. Προσωπικά και πέρυσι, που πολύς κόσμος έλεγε ότι… πονάνε τα μάτια του επειδή ο Ολυμπιακός δεν έπαιζε και τη σούπερ μπάλα, κάθε άλλο παρά δυσαρεστημένος ήμουν. Μια χαρά ήταν που ο Ολυμπιακός, σ’ ένα εχθρικό και μούφα εξυγιαντικό περιβάλλον, έκανε περίπατο σε τρίτο σερί πρωτάθλημα. Κι ας συζητούσαν όλοι για την παραγωγή φάσεων και τερμάτων. Ο Ολυμπιακός κέρδιζε και άφηνε τους πάντες… μίλια πίσω του. Κι αυτό ήταν επιτυχία, όχι αποτυχία όπως έσπευδαν να την παρουσιάσουν κάποιοι για ευνόητους λόγους.

POPULAR POST

Οι «αλήθειες» για την δίωξη, το «στήσιμο» και αυτοί που θα εκτεθούν!

Γιατί ζήλευαν αυτό που είχε ο Ολυμπιακός. Γιατί δεν άντεχαν να τον βλέπουν να κατακτά το ένα πρωτάθλημα μετά το άλλο. Ο Ολυμπιακός στο Αγρίνιο νοιάστηκε πριν απ’ όλα γι’ αυτό που είχε τη μεγαλύτερη σημασία, να μην κινδυνέψει αμυντικά. Ήταν προσηλωμένος τακτικά. Ήταν σοβαρός. Ήταν συγκεντρωμένος. «Έπνιξε» τον Παναιτωλικό και παράλληλα, με υπομονή, έψαξε το γκολ της νίκης. Αυτό άργησε λίγο, ήρθε στο 50′, αλλά ήρθε. Θα έρχονταν, δεν μπορούσε να γίνει αλλιώς με τόση ποιότητα από τη μέση και μπροστά. Για την ακρίβεια θα μπορούσε να έρθει το γκολ πολύ νωρίτερα, στο 19′ όταν ο Ρέαμπτσιουκ ανατράπηκε εντός περιοχής από τον Σενγκέλια και η φάση αποτελούσε τον όρισμό του πέναλτι.

Ας είναι. Για όλους στον Ολυμπιακό ήταν πιο γλυκιά η νίκη μ’ αυτόν τον τρόπο. Γιατί επιβεβαίωσε ότι έχει την απαιτούμενη κλάση να κερδίζει και έξτρα εμπόδια, δηλαδή λανθασμένες κρίσεις των διαιτητών. Νομίζω πως «πάνω» σ’ αυτό το διπλό μπορεί ο Ολυμπιακός να χτίσει την αντεπίθεσή του. Όχι, δεν κέρδισε κανένα… θηρίο ο Ολυμπιακός. Κέρδισε ωστόσο ένα μικρό μέρος της δικής του ψυχολογία. Κέρδισε ένα μικρό μέρος της δικής του πίστης.
Κέρδισε ότι θυμήθηκε μερικά μικρά και σημαντικά πράγματα στο παιχνίδι του. Την αξία της άμυνας και την αξία της υπομονής. Ο Ολυμπιακός δεν κυριεύτηκε από πανικό όσο περνούσε η ώρα και δεν έρχονταν το γκολ. Ακόμα κι ο Μίτσελ δεν έκανε αλλαγή στο ημίχρονο, ένα μέτριο α’ ημίχρονο, αλλά έδωσε χρόνο στην αρχική 11άδα να κάνει αυτό που ήξερε και μπορούσε. Και αυτό συνέβη στο 50ο  λεπτό. Μπορεί η μπάλα να πήγε τυχαία στο μαγικό αριστερό του Μπιέλ για τη γκολάρα του 0-1, ωστόσο είχε προηγηθεί ένας έξοχος συνδυασμός του Χάμες με τον Μπακαμπού και το κακό κοντρόλ του δεύτερου που κατέληξε σε… σπόντα ασίστ.