Η ανηφόρα του Κορμπεράν και η υποχρέωση του κόσμου

Η ήττα του Ολυμπιακού από τη Ναντ για εκείνους που βλέπουν ρεαλιστικά τα πράγματα δεν ήταν μία ήττα έκπληξη.

Η Γαλλική ομάδα είναι εξαιρετική και πολλή αθλητική. Σίγουρα όμως δεν είναι έμπειρη στα Ευρωπαϊκά παιχνίδια κι αυτό φάνηκε από το γεγονός πως αυτός ο κακός και άκρως προβληματικός Ολυμπιακός παραλίγο να της “κλέψει” βαθμό.

Τα προβλήματα του Ολυμπιακού είναι πολλά, διορθώθηκαν αρκετά με τις αλλαγές στο ρόστερ, αλλά το κυριότερο πρόβλημα είναι η κάκιστη φυσική κατάσταση των παικτών. Ακόμα και ο Όλεγκ Ρέαμπτσιουκ, που το δυνατό του σημείο ήταν η ταχυδύναμη, δείχνει ανήμπορος να ακολουθήσει τις φάσεις και τους αντιπάλους του.  Χθες ειδικά έχει εκτεθεί σχεδόν σε κάθε φάση. Όλοι όσοι πέρασαν από την πλευρά του… έκαναν παρέλαση προς την εστία του Βάτσλικ.

Ήξερε ότι θα έχει δρόμο δύσβατο μπροστά του ο Ισπανός τεχνικός, δεν ήρθε πιστεύοντας πως θα πατήσει σε ροδοπέταλα. Για αυτό και δουλεύει πολύ, γι’ αυτό και ψάχνει τις λύσεις του σε κάθε προπόνηση και κάθε αγώνα.

Υπάρχει βελτίωση στον τρόπο που παίζει ο Ολυμπιακός, όχι στο πρώτο ημίχρονο του χθεσινού αγώνα, αλλά στο δεύτερο και μέχρι το 70ο λεπτό. Αυτό το διάστημα είναι το διάστημα της βελτίωσης, της καθαρά αγωνιστικής. Το πρώτο ημίχρονο είναι ένα προβληματικό 45λεπτο στο οποίο κάνουν κρότο, όχι απλά θόρυβο κάποιες αδυναμίες στο ρόστερ. Το 3-4-3 ήταν δεδομένο μετά την απουσία των Εμβιλά και Ινμπεόμ Χουάνγκ, όμως ούτε ο Μπουχαλάκης, ούτε ο Κούντε μπορούσαν να ανταπεξέλθουν σε αυτό που ζητούσε ο προπονητής τους.

Η ομάδα ήταν κομμένη στη μέση κάτι που έκανε τρομερά δύσκολο το έργο των τριών της επίθεσης. Ο Μπιέλ έδειξε, όταν μπήκε στο ματς πνευματικά, πως είναι ο παίκτης που θα βοηθήσει πολύ, ο Μασούρας αναγκαζόταν να γυρίσει σχεδόν δίπλα στον Όλεγκ για να πάρει μπάλα και μετά έπεφτε πάνω σε τρεις που προφανώς και δεν υπήρχε περίπτωση να περάσει ποτέ. Δεν είναι αυτό το παιχνίδι του Μασούρα. Ο Έλληνας ακραίος επιθετικός θέλει γήπεδο, θέλει επαφές με τη μία και εκτέλεση στην περιοχή. Αυτό προϋποθέτει ταχύτητα της ομάδας και αυτοματισμούς.

Τέλος ο Χουανγκ Ούι Τζο είναι ακόμα βαρύς, ξέρει μπάλα, φαίνεται σε κάθε του επαφή, βλέπει γήπεδο αλλά θέλει να “μαλακώσει” κάπως το σώμα του ώστε να μπαίνει στις φάσεις καλύτερα και όχι τόσο σφιγμένος.

Ο δρόμος είναι μακρύς και δύσκολος και αυτό απαιτεί στήριξη και υπομονή, αφού ο προπονητής είναι μόλις 1,5 μήνα στην ομάδα και δεν φτάνει που αλλάζει συνεχώς το ρόστερ (λογικό) υπάρχουν και οι ξαφνικές απώλειες όπως του Ινμπεόμ και του Εμβιλά.

Ο κόσμος πρέπει να γίνει ρεαλιστής από τη μία και υποστηρικτής από την άλλη και των παικτών και του προπονητή. Μόνο έτσι θα βγει η ανηφόρα με επιτυχία.