Επιτέλους κάνατε την αρχή, περιμένουμε ανάλογη συνέχεια…
Για τους τόσους παίκτες που ΑΔΙΚΑ έμειναν χωρίς τίτλο, για τόσους προπονητές που «χάθηκαν» στο βωμό του «φάρου»! Γράφει ο Μιχάλης Μαχαίρας, το δικό του σχόλιο για την απόφαση της ερυθρόλευκης Διοίκησης...
Ο ημιτελικός της ντροπής, μάλλον άλλη μια αναμέτρηση που ξεκίνησε με σκοπό να παιχτεί στο παρκέ, όμως κάποιοι «κύριοι» δεν το επέτρεψαν.
Η καλή μέρα, από το πρωί φαίνεται και στα πρώτα μόλις δευτερόλεπτα ο Τίμα είχε 2 γρήγορα φάουλ, τα οποία έκανε με την αναπνοή του και τον αέρα εκτός ΟΑΚΑ. Επιπλέον, μετά από 28” αγώνα, ήταν σειρά του νεοφερμένου Ουέμπερ να μπει για τα καλά στην Ελληνική πραγματικότητα, κάνοντας κι αυτός ένα φάουλ.
Η συνέχεια ήταν οργιαστική, αποτρόπαια και εντελώς… γνωστή κατά του Ολυμπιακού και υπέρ των πράσινων. Όλοι όσοι βλέπαμε τον αγώνα, βράζαμε, σιχτιρίζαμε και απλά τα βάζαμε με τη Διοίκηση της ομάδας μας, πως άλλη μια φορά γινόμαστε στο ίδιο έργο θεατές. Όμως, η ερυθρόλευκη Διοίκηση δήλωσε βροντερό «παρών», δίνοντας μια γροθιά στο κατεστημένο τόσων ετών, τόσων νεύρων, τόσων άδικων αποτελεσμάτων, λέγοντας στην ερυθρόλευκη αποστολή να μην κατέβει καν να αγωνιστεί το δεύτερο ημίχρονο του ημιτελικού.
Κάτι που σίγουρα έπρεπε να είχε γίνει εδώ και χρόνια. Σίγουρα όμως θα πρέπει να παραδεχτούμε πως, με αυτήν τους την κίνηση οι αφοι Αγγελόπουλοι κέρδισαν τον κόσμο του Ολυμπιακού. Μετά από πολλές μάχες και δυσκολίες, θα πρέπει όλοι να συνεχίσουμε ενωμένοι, διότι ο εχθρός είναι άλλος. Και από σήμερα έγινε μια αρχή καταπολέμησής του και εξαφάνισής του.
Για τους τόσους παίκτες που ΑΔΙΚΑ έμειναν χωρίς τίτλο, για τόσους προπονητές που «χάθηκαν» στο βωμό του «φάρου»!
Μπράβο μάγκες Αγγελόπουλοι…
Φυσικά θα πρέπει πλέον να συνεχίσετε να είστε δίπλα στην ομάδα, με πολλούς τρόπους. Αγωνιστικούς και εξωαγωνιστικούς. Τέλος η δυσωδία στο Ελληνικό μπάσκετ, μπορείτε και θα έχετε δίπλα σας ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!
Είναι αρκετά τα τόσα χρόνια με όλους μας να το ρίχνουμε στα Ζάναξ, για να ηρεμήσουμε και τον Τράκη με το «συνάφι» του να αλωνίζουν. Σήμερα δόθηκε μια εμφατική γροθιά, ένα χαστούκι, το οποίο θα πρέπει να είναι η απαρχή της προσπάθειας κάθαρσης και όχι το κερασάκι στην «τούρτα»!