Ο Μαρτίνς, ο Καστίγιο, εκείνοι που... ντιρπλάρουν και τα φιλικά σε άλλες εποχές που λίγοι θυμούνται. Γράφει ο Σπύρος Γρομητσάρης....

Όταν περνάει ο καιρός η μνήμη ξεθωριάζει. Λεπτομέρειες, μικρές ή μεγάλες, παραμερίζονται και θυμόμαστε τη μισή αλήθεια. Όμως η ζωή παίζει περίεργα παιχνίδια. Και τη μέρα που ο Νέρι Καστίγιο έγραφα στα προσωπικά του social media ότι στον σημερινό Ολυμπιακό δεν υπάρχουν παίκτες που να ξέρουν να ντριμπλάρουν, έβλεπα στο σαν σήμερα από το αρχείο της εφημερίδας που έχω τη χαρά και την τιμή να εργάζομαι, της SportDay, ένα πρωτοσέλιδο από την εποχή του Ουρουγουανού – Μεξικανού στο μεγάλο λιμάνι.

Στις 27/7/2006, σε εντελώς άλλες εποχές που ο πρωταθλητής Ελλάδας (νομίζω ούτε καν ο δευτεραθλητής χρειάζονταν προκριματικά) έμπαινε απευθείας στους ομίλους του Champions League και δεν χρειάζονταν να παίξει καλοκαιρινά προκριματικά, ο Ολυμπιακός έδινε φιλικό με τη Μπλάκμπερν.

Ναι, το 2022 που ο Ολυμπιακός την ίδια ημερομηνία έχει ήδη ολοκληρώσει την προετοιμασία του και έχει ήδη παίξει δύο αγώνες προκριματικών, το 2006 η ομάδα ήταν ακόμα στην Αυστρία κάνοντας προετοιμασία και δίνοντας φιλικά. Εκείνη τη μέρα λοιπόν οι ερυθρόλευκοι έδιναν φιλικό με τη Μπλάκμπερν. Και τη συνέτριβαν με 5-0.

Ήμουν εκεί, το είδα από κοντά, ως απεσταλμένος της προηγούμενης αθλητικής εφημερίδας με την οποία συνεργάστηκα, τον Πρωταθλητή. Τότε κι εγώ ήμουν γεμάτος ενθουσιασμό. Ξέρετε ποιοι παίκτες είχαν παίξει τότε; Ο Νέρι Καστίγιο που ήξερε να ντριμπλάρει. Ο Ριβάλντο, ο Τζόρτζεβιτς, ο Στολτίδης, ο Οκκάς, ο Κωνσταντίνου, ο Νικοπολίδης, ο Ζεβλάκοφ και άλλοι. Ξέρετε λοιπόν ποιά ήταν η συνέχεια στην Ευρώπη εκείνων που ξεκουράζονταν επαρκώς και ήξεραν να ντριμπλάρουν τη συγκεκριμένη σεζόν; Τελευταίοι στον όμιλο με Βαλένθια, Ρόμα και Σαχτάρ με συνολική συγκομιδή 3β.

Ξέρετε πόση γκρίνια και μουρμούρα υπήρχε κατά τη διάρκεια της σεζόν για το θέαμα που δεν έδινε η ομάδα και το ευρωπαϊκό όνειρο που δεν γινόταν ξανά πραγματικότητα; Πολλή, πάρα πολλή. Αλλά ο Νέρι τώρα, με τις μνήμες των περισσότερων ξεθωριασμένες, βρήκε την ευκαιρία να γίνει ένας από τους πολλούς που βάζουν νερό στον μύλο της κριτικής. Δε μου αρέσει όταν ένας άνθρωπος ή μία ομάδα είναι στα κάτω της να ορμάνε όλοι γι’ αυτό με χάλασε το ποστ του Καστίγιο, όπως με είχε χαλάσει πέρυσι (Μάιο 2021) μετά τον χαμένο τελικό κυπέλλου ένα του (κατά τα άλλα) συμπαθούς Νταβίντ Φουστέρ ότι χωρίς πάθος δεν κερδίζεις. Ξέχασε κι εκείνος ότι είχε πολλές και σημαντικές ήττες ο Ολυμπιακός στις ημέρες του… Να υποθέσουμε ότι είχαν έρθει επειδή η ομάδα έπαιζε δίχως πάθος…;

Το θέμα λοιπόν σήμερα δεν είναι τι έγινε χθες αλλά τι θα γίνει από αύριο. Αυτό πρέπει να είναι το ζητούμενο όλων. Ο Πέδρο Μαρτίνς έκανε σπουδαίο έργο στην ομάδα και γι’ αυτό εξάλλου παρέμεινε στον πάγκο μιας από τις πιο δύσκολες και απαιτητικές ομάδες του πλανήτη όσο κανείς άλλος. Αυτό το έργο προφανώς δεν γίνεται και δεν πρόκειται να του το αφαιρέσει κανείς.

Ας αφήσουμε λοιπόν τον Μαρτίνς να συνεχίσει τη ζωή και την καριέρα του δίχως μικρότητες και ας ασχοληθούμε με τον αντι-Μαρτίνς. Αυτός πρέπει να είναι στο επίκεντρο όλων. Το θέμα πια είναι μόνο να έρθει ο σωστός προπονητής που θα μπορέσει ξανά να εμπνεύσει και να οδηγήσει την ομάδα στο επόμενο επίπεδο. Μαζί βεβαίως με τους παίκτες που πρέπει να μείνουν (απ’ αυτούς που υπάρχουν) και τους παίκτες που πρέπει να έρθουν για να συμπληρώσουν το παζλ.