Είναι να χτυπάει το κεφάλι του στον τοίχο κανείς, άμα συγκρίνει τα εντός έδρας παιχνίδια με Φράιμπουργκ - Κάραμπαχ, με τα εκτός. Γράφει ο Σπύρος Γρομητσάρης

Αν φέρει κανείς στο μυαλό του το Ολυμπιακός-Φράιμπουργκ (0-3) και ύστερα βάλει δίπλα το Φράιμπουργκ-Ολυμπιακός (1-1) θα πιστέψει ότι τα ματς έγιναν με διαφορά μερικών σεζόν, όχι μερικών εβδομάδων. Κι όμως, έγιναν με περίπου 40 μέρες διαφορά. Στο πρώτο ματς ο Ολυμπιακός ήταν ανήμπορος να προβάλλει την παραμικρή αντίσταση και στο δεύτερο αδικείται από την ισοπαλία και με τον τρόπο που αυτή ήρθε. Μα τι λέω; Για κάνετε τη σύγκριση και με τα ματς Ολυμπιακός-Καραμπάγκ (0-3) και Καραμπάγκ-Ολυμπιακός (0-0) που έγιναν με διαφορά μιας εβδομάδας!

Είναι να χτυπάς το κεφάλι σου γιατί ο Ολυμπιακός, μια ομάδα ικανή όπως μας απέδειξε στο Φράιμπουργκ, επέτρεψε στον εαυτό του να έρθει σε τόσο δύσκολη θέση. Ακόμα και με τα λάθη που έκανε το καλοκαίρι, ο Ολυμπιακός είναι μια απείρως καλύτερη ομάδα απ’ αυτό που μας έχει δείξει και έφερε τον πρόωρο ευρωπαϊκό αποκλεισμό και το -10β. από την κορυφή στη Super League. Δεν ακούμπησε μαγικό ραβδάκι τους παίκτες και βελτιώθηκαν, ούτε ο Μίτσελ είναι Χουντίνι. Απλά οι ερυθρόλευκοι σταμάτησαν να αντιμετωπίζουν την κατάσταση με μοιρολατρία και δικαιολογίες και μπήκαν στο παιχνίδι της Γερμανίας με διάθεση να παλέψουν και να πουλήσουν ακριβά το τομάρι τους.

Να μη φοβηθεί και να μη ντραπεί, έγραφα πριν από το ματς στο Φράιμπουργκ και νομίζω έτσι μπήκε ο Ολυμπιακός. Δίχως φόβο και… πάτησε τη γερμανική ομάδα. Και δίχως ντροπή όταν έπρεπε να κλειστεί πίσω για να κρατήσει το μηδέν. Δεν τα κατάφερε λόγω λαθών και της αδιανόητης γκαντεμιάς του, αλλά η καλή εικόνα έμεινε. Και πάνω σ’ αυτή την καλή εικόνα, επιτέλους, να χτίσει η ομάδα για να φέρει τα κάτω-πάνω στη Super League. Η Ευρώπη τελείωσε (υπάρχει το ματς με τη Ναντ βέβαια) και τώρα επιβάλλεται ο Ολυμπιακός να επαναφέρει την τάξη στο εγχώριο πρωτάθλημα.
Αν έχει τη μισή αποφασιστικότητα και απόδοση που είχε στο Φράιμπουργκ θα μοιράσει 4άδες στη Super League σε κάθε αντίπαλο που πίστεψε ότι απέκτησε ανάστημα και πως ο Ολυμπιακός έχει καταρρεύσει.

ΥΓ: Ήταν ακριβό το τίμημα αλλά αν δεν γίνονταν όλα αυτά που συνέβησαν τους τελευταίους μήνες στον Ολυμπιακό ενδεχομένως να μην έπαιρνε ευκαιρία ο Ντόι. Ο νεαρός δείχνει και τσαγανό, πέρα από ταλέντο. Και το τσαγανό είναι απαραίτητο στοιχείο για να σταθεί κανείς στον Θρύλο.

ΥΓ2: Να ειρωνεύονται τον Ολυμπιακό στην Ευρώπη οι τύποι που όταν περνάνε τα σύνορα επί σειρά ετών γελάει ο κάθε πικραμένος είναι επιεικώς γελοίο. Επιεικώς…

ΥΓ3: Ο Γκάρι Ροντρίγκες είναι πραγματικά εξαιρετικός εξτρέμ, πολύ διαφορετικός απ’ όλους τους υπόλοιπους και με ικανότητα να αναστατώνει τις αντίπαλες άμυνες αλλά… Υπάρχει αυτό το μεγάλο αλλά που επαναλαμβάνεται… Δυστυχώς…

ΥΓ4: Ίσως αυτή η ήττα από τη Μονακό στο ΣΕΦ να ήρθε στο σωστό τάιμινγκ. Για όλους τους απέξω, όχι για την ίδια την ομάδα που αντιμετώπισε με σοβαρότητα το σπουδαίο ξεκίνημα στην Ευρωλίγκα. Διάβαζα / άκουγα δεξιά και αριστερά για φάιναλ φορ και κατάκτηση της Ευρωλίγκας και αντιλαμβανόμουν ότι πάει να γίνει μεγάλη ζημιά. Η… προσγείωση, έστω και τόσο ανώμαλη, ήταν επιβεβλημένη.