Έφαγαν ξεγυρισμένη τεσσάρα και μιλάνε για συνθήματα – Η πιο γελοία και απελπισμένη προσπάθεια αλλαγής ατζέντας

Στο χορτάρι, οι «πράσινοι» υπέστησαν έναν ανεπανάληπτο διασυρμό, με το σκορ να αποτυπώνει τη χαώδη διαφορά ποιότητας και δυναμικής ανάμεσα στις δύο ομάδες. Κι όμως, αντί να σταθούν στην ποδοσφαιρική τους κατάντια, έστησαν για άλλη μια φορά τη γνωστή επικοινωνιακή τους μηχανή, επιχειρώντας να αλλάξουν την ατζέντα της συζήτησης.

Από το βράδυ της Κυριακής, στην πιο βρώμικη γωνιά του ελληνικού ίντερνετ, εκεί που η προπαγάνδα βαφτίζεται δημοσιογραφία, άρχισε η επιχείρηση… διαφυγής από την πραγματικότητα. Αντί να μιλήσουν για το αγωνιστικό τους ναυάγιο, αντί να σταθούν στην εικόνα ντροπής της ομάδας τους, αποφάσισαν να εστιάσουν σε ένα σύνθημα της «ερυθρόλευκης» κερκίδας, προσπαθώντας να χτίσουν μια αφήγηση που πιστεύουν ότι τους βολεύει.

POPULAR POST

Ολυμπιακός: Οι ειδικοί του ΣΚΑΪ μας πρόσφεραν πάλι γέλιο!

Αλλαγή ατζέντας και πώληση ελπίδας

Το επικοινωνιακό παιχνίδι των «πράσινων» είναι γνωστό και τετριμμένο. Όταν τα πράγματα πάνε στραβά – κάτι που συμβαίνει σταθερά εδώ και 15 χρόνια – καταφεύγουν σε υποθέσεις, σε σενάρια, σε… φανταστικά μέλλοντα. Έτσι και τώρα, άρχισαν να καλλιεργούν την κουβέντα για το αν ο ιδιοκτήτης της ΚΑΕ Παναθηναϊκός θα εμπλακεί και στο ποδόσφαιρο, παρουσιάζοντάς τον ως κάποιον… που οι Ολυμπιακοί «τρέμουν».

Η αλήθεια; Ας μπει αν θέλει. Αλλά η ιστορία δείχνει ότι το ποδόσφαιρο δεν είναι μπάσκετ. Δεν αρκεί μια επιταγή και μερικές προσθήκες για να χτιστεί ομάδα που να μπορεί να ανταγωνιστεί τον Ολυμπιακό. Χρειάζονται εκατοντάδες εκατομμύρια, χρειάζεται τεχνογνωσία, χρειάζεται υπομονή. Και κυρίως, χρειάζεται να υπάρχει νοοτροπία νικητή, κάτι που εδώ και δεκαετίες απουσιάζει από τον Παναθηναϊκό.

Όλη αυτή η επικοινωνιακή εκστρατεία δεν είναι τίποτα άλλο παρά μια απέλπιδα προσπάθεια να κρατηθεί ζωντανή η ελπίδα σε έναν καταρρακωμένο κόσμο, που βλέπει την ομάδα του να διαλύεται σε κάθε μεγάλο ραντεβού. Το ίδιο έργο το έχουμε ξαναδεί. Εδώ και 15 χρόνια ταΐζουν τους οπαδούς τους με «αν» και «υποθέσεις», προσπαθώντας να δημιουργήσουν μια πλαστή αίσθηση προοπτικής. Το αποτέλεσμα; 15 διαδοχικές σεζόν χωρίς πρωτάθλημα και μια ομάδα που όλο «επιστρέφει», αλλά ποτέ δεν φτάνει πουθενά.

Η ιεροποίηση του… ανίερου

Και μέσα σε όλα αυτά, έχουμε και το άλλο αφήγημα: την προσπάθεια να παρουσιαστεί ο Φώτης Ιωαννίδης ως «μαχητής». Ο ίδιος παίκτης που, αντί να σταθεί στο ύψος του, πέταξε το περιβραχιόνιο του αρχηγού σαν στημένη λεμονόκουπα μετά την αποβολή του.

Αν αυτή η ενέργεια γινόταν από παίκτη του Ολυμπιακού, τα «έγκριτα» μέσα θα τον είχαν κατασπαράξει. Στην περίπτωση του Ιωαννίδη, όμως, η προπαγάνδα έπιασε δουλειά: «πάθος», «εκνευρισμός», «μαχητικότητα». Ό,τι χρειάζεται για να κουκουλωθεί μια πράξη που, σε οποιαδήποτε σοβαρή ομάδα, θα είχε ως αποτέλεσμα βαριά πειθαρχική τιμωρία.

Αλλά τι να περιμένει κανείς από έναν οργανισμό που έχει μικρύνει τόσο πολύ, ώστε να πανηγυρίζει με πιθανότητες και φήμες; Τι να περιμένει από ένα κλαμπ που κάθε του στραβοπάτημα – και είναι πολλά – προσπαθεί να το καλύψει με επικοινωνιακές τακτικές; Ο Παναθηναϊκός δεν είναι απλά 15 χρόνια χωρίς πρωτάθλημα και του χρόνου θα γίνουν 16ζ Είναι εδώ και μια 20ετια χαμένος στη μετριότητα, χαμένος στην εσωστρέφεια, χαμένος σε ένα αφήγημα που κάθε χρόνο ξεκινάει με «φέτος είναι η χρονιά μας» και τελειώνει με «του χρόνου θα δείτε».

Συμπέρασμα; Ο Ολυμπιακός δεν φοβάται κανέναν. Ούτε στον αγωνιστικό χώρο, ούτε έξω από αυτόν. Και η πιο πρόσφατη τεσσάρα ήταν μια ακόμα απόδειξη. Αν κάποιοι θέλουν να ζουν με ελπίδες και επικοινωνιακά παιχνίδια, ας το κάνουν. Και αυτό θα συνεχίσουν να πληρώνουν. Η πραγματικότητα, όμως, γράφεται στο γήπεδο. Και η πραγματικότητα ήταν, είναι και θα είναι συντριπτικά «ερυθρόλευκη».