Από το «όποιος δεν γουστάρει να πάει να γ@μ@θεί» στο «Ελλάς-Ευρώπη-Παναθηναϊκός»… μέσα σε λίγα λεπτά!

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Οι φίλοι του Παναθηναϊκού, στο παιχνίδι με τη Φιορεντίνα, πρόσφεραν μια παράσταση που τα είχε όλα: αποδοκιμασίες, κατάρες, ανατροπή συναισθημάτων και τελικά… την κλασική τους αυταπάτη.
Υπάρχουν οπαδοί που στηρίζουν την ομάδα τους στα δύσκολα και υπάρχουν και εκείνοι που τη βρίζουν πριν τη χειροκροτήσουν. Οι φίλοι του Παναθηναϊκού, στο παιχνίδι με τη Φιορεντίνα, πρόσφεραν μια παράσταση που τα είχε όλα: αποδοκιμασίες, κατάρες, ανατροπή συναισθημάτων και τελικά… την κλασική τους αυταπάτη.
Όσο η ομάδα τους προηγούνταν, όλα έμοιαζαν καλά. Όμως, όταν οι Ιταλοί μέσα σε τρία λεπτά ισοφάρισαν από 2-0 σε 2-2 και λίγο αργότερα πέτυχαν και τρίτο γκολ (που ακυρώθηκε οριακά ως οφσάιντ), τότε επιστρατεύτηκε το γνωστό υβριστικό τους σύνθημα: «Είναι βαριά του ΠΑΟ η φανέλα… Παίξτε με τρέλα, παίξτε με ψυχή και όποιος δεν γουστάρει να πάει να γ@μηθε@!»
Ναι, καλά διαβάσατε. Οι ίδιοι οπαδοί που λίγο αργότερα θα προσπαθούσαν να μας πείσουν για τη στήριξή τους, έβριζαν πρώτα τους παίκτες τους με τον πιο χυδαίο τρόπο. Και μετά, όταν το παιχνίδι κύλησε ξανά υπέρ τους, θυμήθηκαν το…αστείο πλέον «Ελλάς-Ευρώπη-Παναθηναϊκός»!
Βγήκαν από το καβούκι τους, πήραν μια χαρά από το ποδοσφαιρικό τους τμήμα – και δεν κρατήθηκαν. Λογικό, αν σκεφτεί κανείς πως στην Ελλάδα έχουν ξεμείνει εκτός όλων των στόχων από νωρίς και το πρωτάθλημα παραμένει άγνωστη λέξη εδώ και 15 χρόνια.
Αλλά το πιο αστείο απ’ όλα; Διαβάζουμε ότι αυτή η Φιορεντίνα φέτος είναι η καλύτερη της δεκαετίας. Μάλιστα… Γιατί πέρυσι, όταν αντιμετώπισε τον Ολυμπιακό στον ευρωπαϊκό τελικό, έμοιαζε περισσότερο με… καφενείο. Οι ίδιοι που υποτιμούσαν την ιταλική ομάδα πριν από λίγους μήνες, τώρα την παρουσιάζουν ως μεγαθήριο, απλώς και μόνο για να δώσουν λίγη σημασία στην προσωρινή τους χαρά.
Όταν κάποιος δεν έχει μάθει να πρωταγωνιστεί, πανηγυρίζει απλώς τη συμμετοχή του. Και όταν κάποιος έχει ξεχάσει τι σημαίνει να κατακτά τρόπαια, του φαίνεται λογικό να βρίζει πρώτα την ομάδα του και μετά να την αποθεώνει… μέχρι την επόμενη απογοήτευση.