Από σήμερα όλα αλλάζουν…

Στην προκειμένη περίπτωση: Η ευκαιρία του Ολυμπιακού να γυρίσει σελίδα και μαζί να… γυρίσει στην συνηθισμένη όψη του. Εκείνη που φέτος λες και τη ξέχασε στα αποδυτήρια. Λίγα λόγια και σταράτα. Η φετινή χρονιά ήταν αποτυχημένη. Ξεκάθαρα. Αποτυχία σχηματικά σαν σε πυραμίδα. Από την κορυφή ως τη βάση. Έγινε. Δεν θα ξανασυμβεί. Το πώς και το γιατί το είπε ήδη ο Βαγγέλης Μαρινάκης μέσω του μηνύματος που έστειλε στα αποδυτήρια μετά την ήττα από τον ΠΑΣ. Από αύριο κι όλας τίποτα δεν θα είναι το ίδιο στην ομάδα, γιατί δεν θέλει ο ιδιοκτήτης της να είναι το ίδιο.

Υπ ατμόν όλοι, και όταν λέμε όλοι, εννοούμε όλοι. Η βεντάλια ανοίγει από την διοίκηση και καταλήγει στους… φροντιστές του Ρέντη. Σάρωμα σε ότι υπάρχει από άκρη σε άκρη. Ποιος είναι, γιατί είναι, πόσο προσφέρει, πόσο κατάλαβε τι συνέβη φέτος. Μια εξίσωση που τα χωρά όλα. Από τα ακριβά συμβόλαια, μέχρι τα μικρά γράμματα. Μέχρι τον ίδιο τον χαρακτήρα. Τη συμπεριφορά στα εύκολα αλλά και στα δύσκολα. Δεν είναι κακό να πέσεις. Κακό είναι να μην καταλάβεις τι έγινε και πώς να σηκωθείς. Ο οργανισμός Ολυμπιακός αυτό το λάθος δεν σκοπεύει να το κάνει.

Το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης προφανώς και ανήκει στον ίδιο τον Μαρινάκη όπως βαραίνει κάθε αφεντικό που το τέλος της ημέρας τον βρίσκει με την υποχρέωση να επωμιστεί τα πάντα. Εννοείτε όμως πως η ευθύνη είναι δική του, και για την επόμενη ημέρα. Για όσα έρχονται. Ευθύνη πρωτίστως απέναντι στον Ολυμπιακό, αλλά και τον ίδιο του τον εαυτό. Όλο αυτό το διάστημα από τις αρχές Απρίλη όταν και πάτησε το κουμπί της επανεκκίνησης, ακούει. Εισηγήσεις, απόψεις, προτάσεις. Από εδώ και πέρα θα μιλήσει αυτός.

Υπό εξέταση, λοιπόν άπαντες. Όλοι και όλα. Απόφαση οριστική και αμετάκλητη. Τι συνέβη αυτή τη χρονιά, γιατί συνέβη. Τι έπρεπε να γίνει για να μην… συμβεί. Όλοι στο «ζύγι» χωρίς να έχουν σημασία τα ονόματα και οι διευθύνσεις. Με το όποιο κόστος -οικονομικό και άλλο- να βαραίνει μόνο έναν.

Διαλυμένο τον πήρε τον Ολυμπιακό το καλοκαίρι του 2010. Χρεωμένο και αποπροσανατολισμένο, χωρίς περιουσιακά στοιχεία. Πέμπτο και καταϊδρωμένο στην τελική κατάταξη. Με άδεια ταμεία και άδειο ρόστερ. Έχοντας απέναντι έναν πανίσχυρο Παναθηναϊκό με το ακριβότερο μπάτζετ της ιστορίας του. Έχοντας απέναντι τον πολύ καλό ΠΑΟΚ του Φερνάντο Σάντος. Έχοντας την ΑΕΚ του Παππά.

Εκείνος τον έφτιαξε ξανά πρωταθλητή. Εκείνος σχημάτισε την ομάδα που σάρωσε τα πάντα για μια επταετία, κατακτώντας ισάριθμους τίτλους. Εκείνος έστησε Μαγιάτικες φιέστες στο λιμάνι, έχοντας αντίπαλους τον Σαββίδη, τον Μελισσανίδη κλπ. Εκείνος θα προσπαθήσει να το ξανακάνει.

Η κλεψύδρα γύρισε. Αυτό είναι το μόνο που δεν αλλάζει…