Η Αθλητική διαπλοκή αναλύει τα δεδομένα και παρουσιάζει τα στοιχεία της τελευταίας δεκαετίας που ξεμπροστιάζουν τα πράσινα αφηγήματα στο μπάσκετ και όχι μόνο...

Η χθεσινή κατάκτηση του Σούπερ καπ από τον Ολυμπιακό στο μπάσκετ, με την όγδοη σερί νίκη επί του Παναθηναϊκού που έρχεται σε συνέχεια του περυσινού ερυθρόλευκου νταμπλ έχει πολύ μεγαλύτερη διάσταση και σημασία από αυτή που θεωρεί το ευρύ κοινό.

Αναλύοντας τα δεδομένα, διαπιστώνουμε ότι τη δεκαετία 2011-2021, ο Ολυμπιακός κατέκτησε 2 Ευρωλίγκες (2012, 2013) και 1 διηπειρωτικό κύπελλο (2013), ενώ συμμετείχε σε άλλους δύο τελικούς Ευρωλίγκας (2015, 2017), όπου ηττήθηκε και τις δύο φορές από τον γηπεδούχο). Την ίδια ακριβώς περίοδο στην Ελλάδα, ο Ολυμπιακός κατέκτησε μόλις τρία πρωταθλήματα (2012, 2015, 2016) και κανένα απολύτως κύπελλο Ελλάδας! Με λίγα λόγια η ομάδα που έφτασε στην κορυφή της Ευρώπης και του κόσμου, για κάποιον μυστηριώδη λόγο, εντός των συνόρων, δεν μπορούσε να πάρει έστω ένα κύπελλο Ελλάδας!

Περνώντας στο δεύτερο δεδομένο, διαπιστώνουμε ότι την ίδια ακριβώς περίοδο, ο Παναθηναϊκός όχι απλά δεν κατέκτησε ευρωλίγκες και διηπειρωτικά κύπελλα, όχι απλά δεν συμμετείχε σε τελικούς, αλλά δεν αγωνίστηκε ούτε καν σε final four! Παρόλα αυτά, εντός των συνόρων κατέκτησε 7 πρωταθλήματα και 8 κύπελλα Ελλάδας!

Με λίγα λόγια, ο Ολυμπιακός που πρωταγωνιστούσε στην Ευρώπη κατέκτησε μόλις τρεις εγχώριους τίτλους στην Ελλάδα μέσα σε μία δεκαετία, ενώ ο Παναθηναϊκός που ήταν ανύπαρκτος στην Ευρώπη, κατέκτησε δεκαπέντε εγχώριους τίτλους στην Ελλάδα την ίδια ακριβώς περίοδο!

Και αν αυτό σε κάποιους φαίνεται λογικό, έρχεται το τρίτο δεδομένο να δώσει τις απαντήσεις. Με την πτώση της διοίκησης Βασιλακόπουλου, ο Ολυμπιακός μετράει 8 σερί νίκες επί του Παναθηναϊκού σε κάθε έδρα και κάθε διοργάνωση και 3/3 εγχώριους τίτλους! Πολύ απλά, όσους εγχώριους τίτλους κατέκτησε ο Ολυμπιακός εντός των συνόρων επί εποχής Βασιλακόπουλου, τους κατέκτησε μέσα σε λίγους μήνες μετά την πτώση Βασιλακόπουλου! Και με το status quo στην Ευρώπη να παραμένει φυσικά σταθερό (ο Ολυμπιακός συμμετείχε σε final four ξανά και ο Παναθηναϊκός τερμάτισε στον «πάτο» της Ευρωλίγκας).

Αλήθεια τι έχουν να πουν εκείνοι που για τις 2 πορείες του ποδοσφαιρικού Παναθηναϊκού στην Ευρώπη (2002 στο Champions League και 2003 στο κύπελλο ΟΥΕΦΑ) «γέννησαν» το αφήγημα ότι ο Παναθηναϊκός «έκανε… πορείες» και τα πρωταθλήματα τα έπαιρνε άλλος;

Πώς γίνεται στην Ευρώπη να μαζεύεις σκούπες και να επιστρέφεις με πούλμαν και στην Ελλάδα να παίρνεις πρωτάθλημα;

Πώς εξηγείται ότι ο πραγματικός πρέσβης του Ελληνικού μπάσκετ στην Ευρώπη την τελευταία δεκαετία δεν μπορούσε να σταυρώσει εγχώριο τίτλο επί Βασιλακόπουλου και μετά την πτώση του, μετράει ήδη 3 εγχώριους τίτλους μέσα σε λίγους μήνες;

Τα συμπεράσματα είναι εύκολα και απλά σε όποιον δεν φοράει παρωπίδες. Η αλήθεια δικαιώνει τους αδερφούς Αγγελόπουλους, την ΚΑΕ Ολυμπιακός, τον ερασιτέχνη Ολυμπιακό και την Θύρα 7 για τη μεγάλη μάχη του «Μέχρι Τέλους». Το σύστημα έπεσε και η αλλαγή φαίνεται. Σε αντίθεση με το ποδόσφαιρο όπου η ΕΠΟ άλλαξε, αλλά τα πρωταθλήματα πηγαίνουν και πάλι στο λιμάνι.

ΥΓ: Μετά τους απανωτούς 7 σερί περυσινούς διασυρμούς, ο Γιαννακόπουλος δήλωσε ότι επιστρέφει και υποσχέθηκε… κανονικότητα και κάποιοι εκτέθηκαν. Θα συνηθίσουν να έχουν μεγάλο στόμα και να χαζεύουν απονομές. Οι εποχές άλλαξαν, πάρτε το πρέφα…

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ