Να παίξει σαν να κρίνεται το πρωτάθλημα!

Μ’ αυτά και μ’ αυτά φτάνουμε στο ντέρμπι. Σ’ ένα από τα πιο «βουβά» ντέρμπι αιωνίων της ιστορίας. Υπό κανονικές συνθήκες μιλούσαμε γι’ αυτό τουλάχιστον μία εβδομάδα νωρίτερα. Φέτος, προφανώς λόγω του… μουδιάσματος που έφεραν οι μαζεμένες (και αρκετά νωπές ακόμα) απώλειες στόχων τον Φεβρουάριο, το ντέρμπι δεν έχει την ίδια «γεύση».

Πιο πολύ κουβέντα γίνεται για το πως θα ήθελε ο καθένας να είναι ο Ολυμπιακός της νέας σεζόν παρά ό,τι ακολουθεί ως το φινάλε της φετινής. Αυτή ακριβώς είναι και η μεγαλύτερη… παγίδα για το αυριανό ματς. Η ιστορία γράφει κάθε φορά και δεν ξεγράφει. Το αυριανό ματς στο ΟΑΚΑ θα καταγραφεί και μετά από χρόνια δεν θα συζητάει κανείς αν, επί της ουσίας, έκρινε κάτι για τον Ολυμπιακό. Πιθανώς δεν θα θυμούνται αρκετοί, κι αν θυμούνται δεν θα έχει το ίδιο βάρος στη ζυγαριά των εντυπώσεων, η κατάσταση του Παναθηναϊκού. Το ταμπλό θα γράψει: Παναθηναϊκός-Ολυμπιακός και δύο νούμερα πίσω για το όποιο σκορ, αν υπάρξει.

Ο Ολυμπιακός λοιπόν οφείλει να παίξει με τη θέληση και τη δίψα που θα το έκανε αν αυτό το ματς έκρινε τον τίτλο του πρωταθλητή. Και, να σας πω και κάτι; Δεν πρέπει να το κάνουν, πρωτίστως, για σας ή όποιον άλλο που διαβάζει τούτες τις γραμμές. Πριν απ’ όλους για τους εαυτούς τους πρέπει να «ματώσουν» για να πάρουν τη νίκη παίκτες και προπονητής. Τους εαυτούς που αδίκησαν με όσα έκαναν τον Φεβρουάριο.

Όσο για πολλά γκολ και θριάμβους που «απαιτεί» πολύς κόσμος, όπως έχουμε ξαναπεί: οι θρίαμβοι δεν προγραμματίζονται. Συμβαίνουν. Το ζητούμενο ο Ολυμπιακός είναι να τελειώσει το ματς έχοντας τη βεβαιότητα πως έκανε ό,τι καλύτερο μπορούσε. Νομίζω θα είναι αρκετό, αν όχι για θρίαμβο, για νίκη.