Στον μηχανισμό προπαγάνδας του Παναθηναϊκού, τίποτα δεν αφήνεται στην τύχη. Ειδικά όταν τα πράγματα πάνε στραβά – και πότε δεν πήγαν στραβά την τελευταία 15ετία; – η ανάγκη για ένα νέο αφήγημα γίνεται επιτακτική. Αυτή τη φορά, αφορμή στάθηκε η φημολογία περί εισόδου νέου προσώπου στη διοίκηση του ποδοσφαιρικού τμήματος. Μια είδηση που διαψεύστηκε, αλλά πρόλαβε να παίξει τον ρόλο της: να περάσει υπογείως στον κόσμο την εντύπωση ότι κάτι αλλάζει.

Πρόκειται για μια γνώριμη τακτική. Μια τακτική που έχει επαναληφθεί ξανά και ξανά, με διαφορετικές αφορμές αλλά πάντα με τον ίδιο σκοπό: να προσφέρει στον κόσμο του Παναθηναϊκού μια ψευδαίσθηση ελπίδας. Να του δώσει κάτι να περιμένει. Κάτι να κρατηθεί, ώστε να μην έρθει η απόλυτη απαξίωση. Και φυσικά, να προστατευθεί ο Γιάννης Αλαφούζος, τον οποίο η συντριπτική πλειοψηφία των φίλων του Παναθηναϊκού δεν θέλει να βλέπει ούτε ζωγραφιστό.

POPULAR POST

Κουτσογούλας: «Μουζακίτης και Κωστούλας φαίνονταν από μικροί ότι θα τα καταφέρουν» (vid)

Μιλάμε για έναν κόσμο που μόλις πέρσι κατέβηκε σε συλλαλητήριο ζητώντας την αποχώρησή του.

Για έναν κόσμο που και φέτος, σε κάθε παιχνίδι, εκφράζει την οργή του, γνωρίζοντας πολύ καλά ποιος είναι ο βασικός υπεύθυνος για τη στασιμότητα, την αδυναμία, την έλλειψη προοπτικής. Και ξαφνικά, τα φιλικά ΜΜΕ έρχονται να του πλασάρουν το ενδεχόμενο μιας «αλλαγής» στον τρόπο λειτουργίας της ΠΑΕ.

Μια αλλαγή που υποτίθεται ότι θα φέρει καλύτερες ημέρες, χωρίς όμως να αλλάξει το αυτονόητο: τον άνθρωπο που εδώ και 13 χρόνια διαμορφώνει τις συνθήκες στο ποδοσφαιρικό τμήμα. Μια αλλαγή που εξυπηρετεί επικοινωνιακά τον μηχανισμό του Αλαφούζου και τίποτα περισσότερο.

Είναι προφανές τι επιχειρείται. Δημιουργία προσδοκιών ενόψει καλοκαιριού. Για να υπάρξει ξανά κάτι που θα «πουληθεί» στον κόσμο, ώστε να μην πνιγεί στην απόλυτη απογοήτευση. Για να μη γίνει το καλοκαίρι εφιάλτης για την ΠΑΕ, όπως θα έπρεπε να είναι, μετά από ακόμα μια χαμένη σεζόν.

15 χρόνια χωρίς πρωτάθλημα. 15 χρόνια στα οποία ο Παναθηναϊκός δεν μπόρεσε ούτε μία φορά να ανέβει στην κορυφή. Κι όμως, ακόμα και τώρα, επιχειρείται μια ακόμη επικοινωνιακή διαχείριση, αντί για πραγματικές αλλαγές.

Το ζήτημα είναι πόσες φορές ακόμα θα αντέξει ο κόσμος του Παναθηναϊκού να ακούει τις ίδιες ιστορίες και να βλέπει τα ίδια αποτυχημένα αποτελέσματα.