Αλμέιδα: «Πονάμε, αλλά δεν έχει τελειώσει τίποτα»

«Υπάρχει μια διαφορά σε αυτά τα δυο παιχνίδια που παίξαμε, με το σημερινό. Σε αυτά τα δυο ματς ουσιαστικά δεν μπήκαμε στο γήπεδο. Ήμασταν μπλοκαρισμένοι, με λάθη πολλά. Απόψε ήταν διαφορετικό παιχνίδι. Η λεπτομέρεια σήμερα ήταν μικρή. Ελάχιστη. Ετσι θα είναι. Μένει ακόμη δρόμος μπροστά. Απομένουν δυο παιχνίδια με τον αποψινό αντίπαλο. Δεν παίζει όμως μόνο ο Ολυμπιακός και η ΑΕΚ. Υπάρχουν αρκετές διασταυρώσεις. Θα το παλέψουμε μέχρι τέλους, μέχρι να κριθεί μαθηματικά. Όπως λέω και στους παίκτες όποιος είναι διατεθειμένος να πάει μέχρι τέλος τη μάχη, τότε μπορεί να μην πάει. Το επάγγελμα που εχουμε διαλέξει κάποιες στιγμές μας δίνει πολλές χαρές και άλλες που είναι δύσκολες πολύ.

Μένουν επτά παιχνίδια και μένει να δείξουμε τι μπορούν να δείξουμε ως άντρες προς τα… έξω. Όποιος σκέφτεται αλλιώς του λείπει η αυτοπεποίθηση. Στη ζωή μου απολαμβάνω με ηρεμία όταν πράγματα πάνε καλά. Και το αντίθετο. Είναι στενάχωρο. Είναι δύσκολο και μπορείς να δεις εκεί την ανθρώπινη υποκρισία. Ειμαστε εδώ να βγάλουμε το στήθος μας μπροστά, γιατί αυτό το κλαμπ με μεγάλη ιστορία. Εγώ τρεις ημέρες δεν κοιμάμαι. Σχεδιάζουμε να δούμε πώς μπορούμε να αλλάξουμε κάτι. Αυτό είναι το ποδόσφαιρο. Το μόνο που έμαθα στο ποδόσφαιρο είναι να γυρίζω καταστάσεις και να το πάμε μέχρι τέλους. Πονάει. Φυσικά και πονάει. Αλλά δεν έχει τελειώσει τίποτα».

Για την τριάδα πίσω που επέλεξε σήμερα και πώς κατάφερε να προσαρμοστεί σε ένα σύστημα που δεν έχει παίξει καθόλου ως τώρα. Αν θα μπορεί η ομάδα να είναι πιο απειλητική. Κι αν δεν ήταν τόσο απειλητική έχει να κάνει με την ψυχολογία των παικτών;

«Στην ουσία εμείς πάντα είναι να παίζουμε με έναν λίμπερο που είναι μπροστά στα στόπερ. Τώρα παίξαμε με έναν πιο πίσω στην άμυνα. Το σημερινό παιχνίδι απαιτούσε να μην παίξουμε με ένα κεντρικό χαφ. Με βάση όσα έδειξε και το προηγούμενο παιχνίδι. Έπρεπε να αποφύγουμε τις αντεπιθέσεις. Την πίεση που κάνει ο Ολυμπιακός, που κάνει πάρα πολύ καλά. Ξέραμε ότι θα παίξουν με μεγάλες μπάλες όπως έκαναν. Με το λίμπερο στην άμυνα κόβαμε αυτές τις μπαλιές. Ήταν λίγο διαφορετικά σε σχέση με τις αρχές που είχαμε παίξει όταν έρθει. Με τρεις στόπερ είχαμε και πιο επιθετικούς παίκτες. Με τον Μάνταλος που δημιουργεί, τον Λιούμπισιτς, τον Γκατσίνοβιτς που είναι επιθετικογενής και τρεις επιθετικούς. Το διατηρήσαμε ως το τέλος. Οπότε το παιχνίδι ήταν ισοδύναμο γιατί καμια ομάδα δεν είχε τον έλεγχο. Κοβόταν συνέχεια η μπάλα. Αν αφαιρέσουμε το τελευταίο λεπτό το ματς πήγε καλά. Λίγες ευκαιρίες υπήρξαν. Περίεργο παιχνίδι, με μεγάλες μπάλες. Απόψε απαιτούταν αυτός ο τύπος παιχνιδιού».

Αν έχει βρει το πρόβλημα και ψάχνει τη λύση ή είναι ακόμη στην αναζήτηση του προβλήματος που δεν αποδίδει η ομάδα;

«Φυσικά και έχω κοιμηθεί αυτές τις τρεις ημέρες. Δεν μπορεί κάποιος να μένει άυπνος τρεις ημέρες. Είναι ένας τρόπος να πούμε για τον χρόνο που αφιερώνουμε. Αλλάξαμε τον τρόπο που παίζουμε απέναντι στον αντίπαλο που μας έβαλε 6 γκολ. Ειμαστε δεύτεροι. Αυτές οι δυο ήττες μας πονάνε. Πάμε να παλέψουμε ως το τέλος. Τώρα πρέπει να είμαστε εδώ. τώρα πρέπει να στηρίξουμε. Να δώσουμε ενέργεια για να πάμε μέχρι το τέλος. Όταν κερδίζεις όλοι είναι… παικτάραδες. Όταν χάνεις με έξι γκολ όλοι έχουν δικαίωμα να λένε ό,τι θέλουν. Κανείς δεν ήθελε να χάσει. Κανείς δε θέλει να κάνει λάθος. Να κάνει ελάχιστα. Προηγούμενος βρεθήκαμε με τους παίκτες κι άλλα δυο άτομα. Εμείς δεν ήμαστε αντικείμενα. Θέλουμε να κερδίσουμε. Υπομένουμε, υποφέρουμε. Κανείς δεν μπορεί να πετύχει κάποιος στη ζωή του, όπως ακριβώς τα θέλει. Μπορούμε να μάθουμε πράγματα. Να μάθουμε και να συνεχίσουμε την προσπάθεια. Όσο υπάρχει χρόνος και πιθανότητες αυτό το τεχνικό επιτελείο και οι παίκτες θα δώσουν τη μάχη τους και θα δούμε πως θα τελειώσει. Στο ποδόσφαιρο μερικές φορές μπορεί να λέμε ότι κάποιος είναι «νεκρός» και να αναστηθεί. Θα το παλέψουμε. Θα δώσουμε τις μάχες μας».