Ο Ηλίας Ψινάκης «καρφώνει» τον Σάκη Ρουβά: «Ήμασταν σε ιδιωτικό τζετ αεροπλάνο όταν…»

Η κατάσταση ήταν τόσο δύσκολη, που ο Σάκης Ρουβάς αναγκάστηκε να απομακρυνθεί από τη δημόσια ζωή και να μεταβεί στο εξωτερικό για σχεδόν έναν χρόνο, μέχρι να ηρεμήσουν τα πνεύματα. Η Έλλη Κοκκίνου, η οποία τότε βρισκόταν στα πρώτα βήματα της καριέρας της, συμμετείχε στη συναυλία ως φωνητική υποστήριξη του Ρουβά. Κατά τη διάρκεια της παρουσίας της στην διαδικτυακή εκπομπή του Ηλία Ψινάκη, «Στο Γηροκομείο», οι δυο τους είχαν την ευκαιρία να αναπολήσουν τα γεγονότα εκείνης της εποχής.

POPULAR POST

Λιόλιου: Χρησιμοποίησε το «Νοικιάστηκε» μετά το ΣΕΦ!

Συζήτησαν τόσο για το παρασκήνιο της διοργάνωσης όσο και για την έντονη εμπειρία της άφιξης και της φυγάδευσής τους από την Κύπρο. Η συνάντηση αυτή αποτέλεσε μια ευκαιρία για να θυμηθούν τις δύσκολες στιγμές που ακολούθησαν τη συναυλία, αλλά και τις προκλήσεις που αντιμετώπισαν το καλοκαίρι που επακολούθησε.

«Είχα ένα φίλο Κύπριο και το όνειρό μου ήταν να κάνουμε μια συναυλία στην Αμμόχωστο για να ευαισθητοποιήσουμε τον κόσμο, όχι πολιτικά με τη έννοια ότι η μουσική κι ο αθλητισμός ενώνει. Και μου είχε πει αυτός ο φίλος μου “Αυτό είναι αδύνατον”. Εμένα αν μου πεις ότι είναι αδύνατον νευριάζω και θέλω να το κάνω οπωσδήποτε» ξεκίνησε να διηγείται ο Ηλίας Ψινάκης και συνέχισε:

«Είχε τον Ταρκάν και είχαμε πάει στα μπουζούκια εκεί τα τούρκικα με τον Αχμεντ Σαν και του λέω του Σάκη, θα του πω μήπως κάνουμε στην Αμμόχωστο τη συναυλία, μου λέει “Μην τολμήσεις”, τον σηκώνουνε εκείνη τη στιγμή να τραγουδήσει μαζί με τον Ταρκάν και του το πετάω, μου λέει “θα σου πω αύριο”. Με παίρνει την επομένη μου λέει: “Μέσα, αλλά θα βρείτε τον μπελά σας” και λέω: “ας τον βρούμε, δεν πειράζει”.

Μέχρι να προσγειωθούμε από την Κωνσταντινούπολη με έχει πάρει τηλέφωνο, ο Πάγκαλος που ήταν Υπουργός εξωτερικών, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, δεν θυμάμαι ποιος ήταν, ο Ντεμιρέλ, ο Γιλμάζ, ο Ξαβιέ Περέζ Ντεγ Κουεγιάρ των Ηνωμένων Εθνών, ο Αμερικάνος Πρέσβης και να μου λένε: “να το κάνετε οπωσδήποτε γιατί αυτό είναι μια καλή αρχή για να ανοίξουν τα σύνορα και κάνει καλό…”.

Όλα αυτά που εγώ νόμιζα ότι είναι σωστά και καλά. Και το λέω στον Σάκη και του λέω για να τον πείσω ότι η μουσική ενώνει τον κόσμο και όντως ο Σάκης πραγματικά το αισθανόταν έτσι και λέμε ναι. Και κανονίζουν τα Ηνωμένα Έθνη με τους Τούρκους την ημερομηνία».

«Εγώ έκανα φωνητικά τότε, του Σάκη, παντού. Άνοιγα πρόγραμμα και έκανα δεύτερες στον Σάκη. Πήγαμε με ιδιωτικό αεροσκάφος, δεν περάσαμε καν έλεγχο και ήμασταν οι τρεις μας, τέσσερις…», διηγείται η Έλλη Κοκκίνου και ο Ηλίας Ψινάκης θυμάται:

«Όταν πηγαίναμε με την Κοκκίνου τότε στην Κύπρο ήθελε ο Σάκης να οδηγήσει, τέλος πάντων κάτι ξέρει. Του έλεγε ο κυβερνήτης στρίψε λίγο, έστριβε, φεύγαμε εμείς όλοι από τη μία μεριά, ήταν ιδιωτικό το αεροπλάνο και λέγαμε δε θα φτάσουμε, θα φάμε φούντο… Από εμάς δεν ήρθε κανείς, ούτε ορχήστρα, ούτε κανείς, μόνο η Έλλη είχε τα@@».

«Δεν ήξερα που πήγαινα» τονίζει η Έλλη.

«Ναι γιατί εμείς συνειδητοποιήσαμε στην Κύπρο τι πάθαμε. Που είχαμε μπλέξει» απαντάει ο Ηλίας για να συνεχίζει η Έλλη: «Εγώ είχα άγνοια κινδύνου. Δεν γνωρίζαμε το μέγεθος μέχρι που φτάσαμε εκεί».

Ηλίας Ψινάκης: «Είχαν κλείσει όλο τον δρόμο μοτοσικλετιστές από τη Λάρνακα στη Λευκωσία με τανκς με συρματοπλέγματα, να μην περνάει ούτε αυτοκίνητο για να περάσουμε εμείς και με το που προσγειωνόμαστε μας τραβάνε από το αεροπλάνο».

Έλλη Κοκκίνου: «Ήμασταν 4 εμείς, ήταν 4 τεθωρακισμένα τζιπ και μπαίνουμε μέσα. Μαύρα, φιμέ όλα μαύρα. Τον κάθε ένα σε διαφορετικό αυτοκίνητο για να μην ξέρουν που είναι ο στόχος. Εγώ έπαθα σοκ γιατί καθόταν δίπλα μας ένας με αυτόματο, μπροστά ο άλλος με αυτόματο με αλεξίσφαιρα, εμείς τίποτα, απλό μπλουζάκι και λέω τώρα εγώ που ήρθα; Θέλω να γυρίσω στη μαμά μου. Αλλά ήταν λίγο αργά, Η μαμά μου μου είχε πει, έχεις κλείσει μια δουλειά, θα πρέπει να ακολουθήσεις».

Ηλίας Ψινάκης: «Η μόνη μαμά που το είπε αυτό γιατί όλες οι άλλες… Και που μας πήγαν μετά, στο Στρατηγείο του ΟΗΕ; Και μας συνοδεύουν με στρατό γύρω γύρω».

Ηλίας Ψινάκης: «Και πάμε εκεί πρώτα και εκεί καταλάβαμε ότι είναι πολύ σοβαρά τα πράγματα, γιατί μπαίνουμε σε μια πολύ μεγάλη αίθουσα που είχε τη μακέτα της Πράσινης γραμμής που θα τραγουδήσουμε, που είναι τα τείχη και Στρατηγοί… Εκεί εγώ εκλ@@@»