Coach, έχουμε πρόβλημα, «ηλεκτροσόκ» άμεσα…

H ομάδα μας ηττήθηκε στο Τελ Αβίβ από την νέα και ανανεωμένη Μακάμπι του Γιάννη Σφαιρόπουλου. Μία ήττα, που μας γεμίζει σαφώς πολλά ερωτηματικά και ένα μεγάλο «γιατί» σε αρκετά θέματα. Μία ήττα που σίγουρα δε φέρνει δυσαρέσκεια, μόνο σαν ορισμός «ήττας», αλλά και επειδή μας «βυθίζει» βαθμολογικά κι άλλο.

Γράφει ο Πάρης Τσιλιώτης…

POPULAR POST

Οι «αλήθειες» για την δίωξη, το «στήσιμο» και αυτοί που θα εκτεθούν!

Όταν βλέπουμε την ομάδα αυτή να βρίσκεται από την κόλαση στο παράδεισο και από τον παράδεισο στη κόλαση, σίγουρα δεν είναι και ό,τι πιο ωραίο. Γίνονται πολλά λάθη. Όχι από έναν. Απ’ όλους. Ο μπασκετικός Θρύλος, που κάποτε μασούσε σίδερα με την «ατσάλινη» άμυνά του, που έπαιζε μπασκετικό ξύλο και δεν άφηνε περιθώρια στον αντίπαλο να πάρει ανάσα από την πίεση που είχε σε όλο το γήπεδο, πλέον έχει γίνει τέτοιος, δεχόμαστε ξύλο τόσο που δεν απαντάμε με μπασκετικό ξύλο, να μην μπορούμε να βγάλουμε γλώσσα και να κάνουμε το ίδιο. Γιατί; Αυτή η ομάδα όταν χτίστηκε, είχε γνώμονα, την καλή επίθεσή της και την ασφυκτική της πίεση, αλλά πλέον δεν βλέπουμε τίποτα από αυτά. Απλά περιμένουμε, ποιος θα είναι ο επόμενος αντίπαλος και λέμε συνεχώς «τώρα θα ανακάμψουμε». Μα έτσι δεν πάμε πουθενά, όταν βλέπουμε συνεχώς τα ίδια λάθη στην πράξη.

1. Σε κάθε παιχνίδι αβίαστα λάθη, χάνονται εύκολα μπάλες και δίνουν τσάμπα επιθέσεις στους αντιπάλους. Σήμερα πάλι, τρεις φορές δώσαμε έτσι την μπάλα στην Μακάμπι.

2. Η ομάδα, ενώ ξεκίνησε την χρονιά με ένα ρυθμό μπάσκετ, που γούσταρε ο κόσμος, γρήγορο, έπεσε και αντί να κάνει γρήγορες επιθέσεις, χαλάει τα 10-12 δευτερόλεπτα χωρίς να αλλάξει πάσα (όχι πάντα, αλλά στις πιο πολλές επιθέσεις της).

3. Όσες ομάδες μας έχουν πάει στο «ξύλο», ηττηθήκαμε. Αρμάνι (ΣΕΦ), Ζαλγκίρις (Κάουνας), Παναθηναϊκός (ΟΑΚΑ), Φενέρ (Τουρκία), Ρεάλ (Μαδρίτη), Μακάμπι (Τελ Αβίβ). Την Νταρουσάφακα και την ΤΣΣΚΑ δεν τη βάζω, γιατί με τους Τούρκους ήμασταν άστοχοι, ενώ στη Ρωσία παίξαμε καλά, αλλά η ΤΣΣΚΑ έβαλε στο τέλος μεγάλα σουτ.

4. Το rotation έχει μικρύνει κυριολεκτικά πάρα πολύ. Πώς θα βγει η χρονιά, αν παίζουν οι «8» από τους «12»; Απλά και οι παίκτες κάποια στιγμή θα σκάσουν, γιατί δεν είναι ρομπότ.

5. Σε κάθε αγώνα θα δούμε το ίδιο πράγμα. Σουτ, ενώ δεν μας πάει η μπάλα, αντί να την βάλουμε μέσα στο ζωγραφιστό και να εκμεταλλευτούμε τον Μιλουτίνοφ. Σήμερα ειδικά είχε πλεονέκτημα έναντι Μπλάκ και Ο’ Μπράιαντ, όπως φυσικά και στον Τάιους. Εδώ όμως κολλάει το «θέλουμε ψηλό». Όταν βγαίνει ο Σέρβος γίγαντας, υπάρχει το χάος.

6. Πόσο καιρό θα περιμένουμε τον Τίμα; Είναι άδικο πιστεύω για τον Βεζένκοφ, όταν το παιδί, όποτε έχει χρειαστεί, έχει δηλώσει δυναμικό «παρών», ενώ ο Λετονός είναι διαρκώς απόντος.

7. Ο Πρίντεζης έχει σκάσει. Δυστυχώς πληρώνει τα λάθη του coach Σφαιρόπουλου, που επί δύο χρόνια έπαιζε μόνος του μία ολόκληρη θέση και ενίοτε βοηθούσε και στο «5». Χρειάζεται ανάσες. Δεν γίνεται να πηγαίνει στα… κόκκινα.

Όλα αυτά, δεν τα γράφω για να μειώσω κανέναν. Αγαπάω τον Ολυμπιακό πιο πολύ και από την ζωή μου, και πονάει η καρδιά μου, όταν μας βλέπω σε αυτή τη κατάσταση. Είναι άδικο γιατί όλοι αδικούν τους εαυτούς τους, ενώ μπορούν, να βλέπουμε αυτή την εικόνα. Σέβομαι τον Ντέιβιντ Μπλατ όσο εκεί που δεν πάει. Τον θεωρώ τεράστιο προπονητή, όμως τα λάθη πρέπει να τα βλέπουμε και να τα διορθώνουμε κι όχι να συνεχίζουμε να κάνουμε τα ίδια. Δεν μπορώ φυσικά να γνωρίζω, τι γίνεται στις προπονήσεις, όμως αυτό που βλέπω στο παρκέ, αυτό λέω (και γράφω).

Τέλος, να κάνω και μία αναφορά στην σωστή προσέγγιση να αποκτηθεί ο Μπριάντε Ουέμπερ, ο οποίος είναι ένας πραγματικός σκύλος στην άμυνα. Θα απελευθερώσει πολύ τον Γκος, ο οποίος έχει εγκλωβιστεί μεταξύ άμυνας και επιθέσης και έτσι θα είναι σαν να έχουμε κάνει δύο μεταγραφές. Ο Γκος είναι πολύ καλός παίχτης, αλλά μην ξεχνάμε ότι είναι πρώτη του χρονιά στην Ευρωλίγκα.

Τα υπόλοιπα μετά τον Παναθηναϊκό, και εύχομαι να είναι διαφορετικά σε σχέση με αυτά που λέμε τώρα…