Η συγκινητική ιστορία του Νίκου Γαβαλά για τον Γιούτσο (pic)

Απολαμβάνουμε κάθε ποστάρισμα του Νίκου Γαβαλά, γιατί κρύβει πάντα μια ιστορία από πίσω. Το ίδιο ισχύει και στο πιο πρόσφατο. Μία αφιέρωση για τον σπουδαίο Νίκο Γιούτσο, ο οποίος «έφυγε» από τη ζωή.

Δείτε την ανάρτησή του: 

Την ιστορία του αγώνα με την Κάλιαρι μου την είχε διηγηθεί ο πατέρας μου πολλές φορές. Ίσως, γιατί στο μυαλό του την είχε ταυτίσει με τη γέννηση μου. Στις 14 Σεπτεμβρίου του 1972 ο Ολυμπιακός νίκησε την Κάλιαρι με 2-1 για τον 1ο γύρο του κυπέλλου UEFA. Οκτώ ημέρες μετά ήρθα στη ζωή.

POPULAR POST

Η πρώτη εκτίμηση για Κάρμο, Τσικίνιο και Ζέλσον ενόψει Στεάουα

«Ο κόσμος είχε δημιουργήσει απίστευτη ατμόσφαιρα στο Καραϊσκάκη. Δεν πρόκειται να ξεχάσω τον Γιούτσο. Έπαιζε με πεσμένες κάλτσες. Πέτυχε γκολ μόλις στο δεύτερο λεπτό με κεφαλιά». Θυμάμαι κάποια από τα λόγια του.

«Έμπαινε Γιούτσο»

«Έμπαινε Γιούτσο, φώναζε το γήπεδο». Μία φράση που την άκουσα αμέτρητες φορές από τα χείλη του πατέρα μου. Στο μυαλό μου είχε δημιουργηθεί ένας θρύλος για τον θρύλο του ελληνικού ποδοσφαίρου, πριν καν ακόμη περάσω το κατώφλι του Καραϊσκάκη.

Χρόνια αργότερα, όταν άρχισα να ξετυλίγω το κουβάρι της ιστορίας του Ολυμπιακού, στάθηκα στη ρεβάνς με την Κάλιαρι. Ήταν 27 Σεπτεμβρίου του 1972. Τότε, με γκολ του Γιούτσου, ο Ολυμπιακός νίκησε με 1-0 στο «Stadio Sant’Elia» και προκρίθηκε στον επόμενο γύρο. Για πρώτη φορά ελληνική ομάδα επικρατούσε επί ιταλικού εδάφους. Ο Γιούτσος και οι συμπαίκτες του είχαν πετύχει έναν άθλο.

Τα ασπρόμαυρα στιγμιότυπα της τηλεόρασης και οι φωτογραφίες χωρίς χρώμα της εποχής, δεν έβαζαν φραγμό στα πολύχρωμα όνειρά μου. Άλλωστε, ήταν ο άνθρωπος που έστειλε τον Ολυμπιακό στον έβδομο ουρανό, μετά από έξι στείρα χρόνια τη δεκαετία του ’60. Το νικητήριο γκολ του, στο τελευταίο λεπτό του αγώνα με τον Πανσερραϊκό, έκρινε το πρωτάθλημα του 1966 που κατέκτησε του Μπούκοβι η ομαδάρα.

Ο θρύλος αναφέρει πως εκείνο το γκολ του Γιούτσου πανηγυρίστηκε περισσότερο από όλα όσα έχει πετύχει ο Ολυμπιακός στην ιστορία του στο Στάδιο Καραϊσκάκη!

Η αγάπη του για την ομάδα παρέμεινε δυνατή έως και το 81ο έτος της ηλικίας του. Στις τηλεφωνικές επαφές, που είχαμε τους τελευταίους μήνες, ήταν ενήμερος για όλα. Είχε το πάθος μικρού παιδιού. Κάλπαζε κάθε ημέρα της ζωής του, έως και την τελευταία του.

Για 60 χρόνια είχε στο πλευρό του την αγαπημένη του σύζυγο, Λίλιαν. Καμάρωνε για τα παιδιά τους, τον Λεωνίδα και την Αλεξάνδρα, όπως και για τα εγγόνια τους.
Η επιθυμία του ήταν να αποτεφρωθεί στη Ριτσώνα. Ακόμα και στο τελευταίο αντίο του επέλεξε να κρατήσει χαμηλούς τόνους, όπως έκανε σε όλη του τη ζωή.