Βασίλης Σπανούλης: Κάτι παραπάνω από «Θρύλος» – Μία ιστορία, ένας μύθος…

Η στιγμή που «φοβόμασταν» έφτασε. Ο μεγάλος Βασίλης Σπανούλης κρέμασε τα μπασκετικά του παπούτσια και πλέον περνάει και… επίσημα, στην κατηγορία των Θρύλων του αθλήματος και του… Θρύλου.

Αρχικά να τονίσω το εξής. Ο Βασίλης είναι ξεκάθαρα κάτι παραπάνω από Θρύλος. Εκτός των τεραστίων και μυθικών αγωνιστικών του κατακτήσεων (θα αναφερθούμε παρακάτω σε αυτές) , ο Σπαν θα μείνει στην ιστορία κυρίως λόγω της μεγαλειώδους ηγετικής του ικανότητας και γενικά του χαρακτήρα του, για τον οποίον ΟΛΟΙ έχουν να λένε.

POPULAR POST

Ζαλγκίρις – Παναθηναϊκός 84-77: Διδακτική ήττα για τον Μονοαθλητικό!

Ήδη ένα σωρό ιστορίες με τον Kill Bill εντός και εκτός παρκέ, έχουν ξεκινήσει να κυκλοφορούν από συμπαίκτες και αντιπάλους, οι οποίες σε συνδυασμό με τα αναρίθμητα ρεκόρ του και τους τίτλους του, πλάθουν έναν μύθο, έναν Θρύλο, ένα παραμύθι που όμοιο του πολύ δύσκολα θα συναντήσουμε σε Ευρωπαίο παίχτη.

Η καριέρα του…

Τι να πεις και τι να πρωτογράψεις για τον μεγαλύτερο ΟΛΩΝ του αθλήματος στην Ευρώπη. Ξεκίνησε από το Μαρούσι, το οποίο οδήγησε στην EuroLeague, πήγε στον Παναθηναϊκό και μετέπειτα στο ΝΒΑ και τους Houston Rockets, για να καταλήξει το… μακρινό και ιστορικό 2010, στην ομάδα που έμελλε να του αλλάξει την πορεία και να τον ηρωοποιήσει στα μάτια όλων των Ευρωπαίων οπαδών. Τον Ολυμπιακό μας.

Στον «Θρύλο» κέρδισε τα πάντα (2 Ευρωλιγκες, 3 πρωταθλήματα, 1 διηπειρωτικό), έπαιξε τέσσερις τελικούς F4, αλλά το κυριότερο συνέβαλε τα μέγιστα ώστε να δημιουργηθεί το περίφημο ερυθρόλευκο refuse to lose DNA το οποίο «κυριάρχησε» και σαγήνεψε την Ευρώπη επί σχεδόν με δεκαετία (2011-2018).

Η ομάδα που αρνιόταν να χάσει και τα βαζε κόντρα σε όλους πάντα σαν αουτσάιντερ, είχε στις τάξεις τον μεγαλύτερο ηγέτη και αθλητή της ιστορίας και όλη αυτή η ιστορία σιγά σιγά απέκτησε χαρακτήρα παραμυθιού, με απόλυτο πρίγκηπα βέβαια, ποιον αλλον, τον Βασίλη Σπανούλη…

*Ένα σωρό επιτυχίες είχε προφανώς και με την Εθνική Ελλάδος, με κυριότερες το χρυσό στο EuroBasket του 2005 και το Ασημένιο στο Παγκόσμιο του 2006.

Η πορεία του στον Ολυμπιακό…

Ο Θρύλος του… Θρύλου, έπαιξε 11 χρόνια στο λιμάνι. Πρόλαβε τρεις ερυθρόλευκες εποχές. Την «εποχή των παχιών αγελάδων» με τα 30αρια και 40αρια εκ μπάτζετ (2010-11), όντας συμπαίκτης με Παπαλουκά, Τσίλντρες, Τεόντοσιτς, Βούισιτς, Μπουρούση, Σχορτσιανίτη κτλ.

Την «χρυσή εποχή των F4» (2012-2018) όταν σαν ΑΠΟΛΥΤΟΣ ηγέτης, οδήγησε τον Ολυμπιακό σε τέσσερις τελικούς F4 σε 7 χρόνια (!!!) με τρεις και τέσσερις φορές μικρότερα budget από τους ανταγωνιστές του και βέβαια στην τελευταία, την “εποχή της ανοικοδόμησης”, την μεταβατική κατάσταση δλδ που βρίσκεται η ομάδα την τελευταία 3ετία-4ετία, όπου ψάχνει για ένα restart και για την ανάπτυξη ενός νέου μοντέλου και project.

Όλες είχαν εκείνον σαν σημείο αναφοράς. Δείγμα του πόσο σημαντικός και επιδραστικός ήταν ανέκαθεν για τον σύλλογο. Στα καλά και στα άσχημα της ομάδας, πάντα ήταν εκεί. Να ηγείται.

Οι στιγμές του…

Καλά εδώ θα φάμε κράξιμο καθώς σίγουρα θα ξεχάσουμε μερικές. Μιλάμε για 100αδες στιγμές μπασκετικου μεγαλείου, με το ερυθρόλευκο Νο7 στην πλάτη.

Τι να πρωτοθυμηθούμε. Την ασιστ στον «Πριντ» στον τελικό του 2012; Τα σερί τρίποντα του στον τελικό του 2013; Τα χουνέρια του στους ημιτελικούς κόντρα στην ΤΣΣΚΑ στους ημιτελικούς του 2015 και 2017; Τα 20.000 αγάλματα (δις μάλιστα) στο ΟΑΚΑ, στους τελικούς του 2016; Τις σκισμένες του φανέλες; Τις τεντωμένες φλέβες του, κάθε φορά που έδινε οδηγίες στους συμπαίκτες του; Ή μήπως τον φόβο, τον θαυμασμό και τον σεβασμό στα μάτια των αντιπάλων;

Τα ρεκόρ του…

Ο Βασίλης Σπανούλης αποχώρησε από την ενεργό δράση όντας ο κορυφαίος σε πόντους, ασιστ και συνολικό PIR στην ιστορία της Euroleague. Μιλάμε για ένα στατιστικό το οποίο τρομάζει.

Επιπλέον είναι και ο 1ος σκόρερ στην ιστορία της Α1. Έπαιξε σε 5 final4, εκ των οποίων κέρδισε τα 3, στα οποία μάλιστα αναδείχθηκε και MVP!

Πήρε ένα σωρό ελληνικούς τίτλους, είχε επιτυχίες και με την εθνική. Μιλάμε για μια καριέρα γεμάτη ρεκόρ που προκαλεί – εκτός από τρόμο-, θαυμασμό και κυρίως σεβασμό.

Γιατί είναι διαφορετικός από τους άλλους…

Ο «V-SPAN» μπορεί αύριο – μεθαύριο να χάσει όλα αυτά τα ιστορικά ρεκόρ. Και πάλι όμοιος του, αθλητής, δύσκολα θα περάσει από τα Ευρωπαϊκά παρκέ.

Ο «Kill Bill» τα κατάφερε όλα αυτά, έχοντας τις άμυνες ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΑ προσαρμοσμένες πάνω του, για σχεδόν μια δεκαετία.

Οι αντίπαλοι προπονητές και οι αντίπαλοι παίχτες, έστηναν και προσάρμοζαν ολόκληρη την αμυντική τους τακτική για να τον περιορίσουν.

Βοήθειες από τις δυνατές και αδύνατες πλευρές, παγίδες και double team, επιθετικά hedge out, σκληρά man 2 man και δυναμικά σπασίματα σκριν, ο Βασίλης Σπανούλης έτρωγε πραγματικά πολύ (μπασκετικό ξύλο) και όμως άντεχε. Άντεξε.

Πάντα έβρισκε τον τρόπο να… περνά τη μπάλα από την κλειδαρότρυπα πασάροντας, ή βέβαια να ξεγλιστράει.

Πήγαινε προς την αντίπαλη ρακέτα με τα ιστορικά drives του. Στα δε, τελευταία λεπτά, όταν η μπάλα έκαιγε και ζύγιζε τόνους, είχε το μοναδικό αυτό χάρισμα να παίρνει και να βάζει τα μεγάλα σουτ.

Στο τελευταίο δεν έχω καμία αμφιβολία πως όμοιος του δεν θα υπάρξει άλλος. Τα μεγάλα κρίσιμα σουτ του, πότε δεν τα βάλει κανείς. Πότε δεν θα αντέξει ούτε καν, να τα πάρει, κανείς…

Εκτός από όλα αυτά, ο Βασίλης Σπανούλης αποτέλεσε τον παίχτη σήμα κατατεθέν του βασικότερου επιθετικού play των ευρωπαϊκών παρκέ την τελευταία δεκαπενταετία.

Του pick n roll. Το δίδαξε ο τύπος όχι αστεία. Με τις ασίστ έκανε μάγκες τους συμπαίκτες του ψηλούς, ενώ όταν έπαιρνε την επίθεση ο ίδιος, χρησιμοποιούμε ένα φοβερό οπλοστάσιο.

Είτε drive, είτε τρίποντο, είτε σουτ μετά από ντρίμπλα, ο Βασίλης είχε ΟΛΟΥΣ τους τρόπους να ολοκληρώσει ένα pick n roll.

Κάτι παραπάνω από ένας “Θρύλος”…

Και επειδή θα μπορούσες να γράφεις μέχρι αύριο για αυτόν τον Θρύλο του Μπάσκετ, πιστεύουμε ήρθε η ώρα να σταματήσουμε πριν σας κουράσουμε.

Ο Βασίλης αποτελεί τον κορυφαίο Ευρωπαίο μπασκετμπολίστα της ιστορίας. Είναι ο αθλητής με την πιο καθολική αναγνώριση!

Άπαντες συμπαίκτες – αντίπαλοι, εχθροί και φίλοι, έχουν να λένε ΜΟΝΟ καλά για εκείνον. Αυτό νομίζω ήταν, είναι που κάνει τη διαφορά. Και όχι μόνο για τις μπασκετικές ικανότητες, αλλά και για τις ηγετικές και για τον χρυσό του χαρακτήρα και για τον φοβερό επαγγελματισμό του.

Εμείς δε, στον Ολυμπιακό, είμαστε πραγματικά πολύ τυχεροί που αυτός ο combo guard ΜΥΘΟΣ έπαιξε και τίμησε την ερυθρόλευκη φανέλα με το Νο7.

Είμαστε πολύ τυχεροί που έγινε ο παίχτης ΣΥΜΒΟΛΟ του Θρύλου μας. Που έγινε ο… Θρύλος του… Θρύλου.

Καλή ξεκούραση Billy. Να χαρείς την οικογένεια σου, για την οποία επίσης ΑΠΑΝΤΕΣ όσοι ξέρουν, λένε τα καλύτερα.

Να ξεκουραστείς όσο θελήσεις και όσο χρειάζεσαι… μέχρι να υπηρετήσεις από διαφορετικό πόστο την ΟΜΑΔΑ ΣΟΥ. Τον Ολυμπιακό ΣΟΥ.

Ο κόσμος θα σε τιμήσει και θα σε αποχαιρετήσει όπως σου αξίζει και η ΚΑΕ το ίδιο. Από τον Ολυμπιακό δεν θα φύγεις ποτέ. Δεν λέμε αντίο λοιπόν αλλά εις το επανιδείν.

Δεν έχουμε καμία αμφιβολία πως αργά ή γρήγορα θα επιστρέψεις στο ΣΕΦ.