Η ΕΠΟ αγνοεί την Ολιστική Μελέτη – η Κυβέρνηση πρέπει να τολμήσει να νομοθετήσει!

Γιατί υποτίθεται ότι υπήρξε ένας κεντρικός σχεδιασμός που ξεκινούσε με την επιλογή άφθαρτων προσώπων για τη διοίκηση της ΕΠΟ και θα ολοκληρωνόταν με τη διαμόρφωση ενός σύγχρονου πλαισίου λειτουργίας του ταλαιπωρημένου ελληνικού ποδοσφαίρου.

POPULAR POST

Super League: Όσα είπε ο Λανουά για τις αμφισβητούμενες φάσεις της 14ης αγωνιστικής (vid)

Ένας κεντρικός σχεδιασμός που ήταν και σε συνεννόηση με την UEFA και τη FIFA.

Μάλιστα, η κατεύθυνση ήταν ότι η ελληνική πλευρά αναλαμβάνει να εξασφαλίσει ότι -στην ΕΠΟ- θα υπήρχε μια διοίκηση που πραγματικά να θέλει να αλλάξει τα πράγματα στο ελληνικό ποδόσφαιρο και η UEFA με τη FIFA αναλαμβάνουν να κάνουν προτάσεις συγκεκριμένες για το τι πρέπει να αλλάξει στο ελληνικό ποδόσφαιρο.

Ως προς τη νέα διοίκηση τα αποτελέσματα τα είδαμε στις εκλογές της ΕΠΟ όταν ναι μεν εξελέγη ο Θοδωρής Ζαγοράκης, όπως ήταν η πρόταση και η συμφωνία, αλλά ουσιαστικά εξελέγη για το… ξεκάρφωμα.

Γιατί όλη η υπόλοιπη διοίκηση της ΕΠΟ εξελέγη με τις ίδιες παραδοσιακές «μεθόδους» που μας οδήγησαν στη σημερινή κατάσταση και το «άφθαρτη» είναι η μόνη λέξη που δεν σου έρχεται στο μυαλό όταν τη σκέφτεσαι.

Όμως, υπήρχαν και οι προτάσεις.

Και αυτές όντως παρουσιάστηκαν τον περασμένο Νοέμβριο με τη μορφή της Ολιστικής Μελέτης της UEFA και της FIFA.

Μια μελέτης ολοκληρωμένης που μπορεί να αποτελέσει την αφετηρία για να αλλάξουν τα πράγματα στο ελληνικό ποδόσφαιρο.

Θα περίμενε κανείς ότι τόσο ο Ζαγοράκης, που με έναν τρόπο υποτίθεται ότι είναι αυτός που εκπροσωπεί στην ΕΠΟ την αρχική συμφωνία και πρωτοβουλία για να αλλάξουν τα πράγματα, όσο προφανώς και η κυβέρνηση θα εξασφάλιζαν ότι ακόμη και αυτή η διοίκηση της ΕΠΟ θα προχωρούσε στη συμμόρφωση με τα πορίσματα της Ολιστικής Μελέτης.

Και αυτό είχε μια συγκεκριμένη «στιγμή» όπου έπρεπε να συμβεί: στη Γενική Συνέλευση της ΕΠΟ στις 19 Ιουλίου που έχει ως αντικείμενο την αλλαγή του Καταστατικού της ΕΠΟ.

Όμως, θα γίνει το ακριβώς αντίθετο. Στη γενική συνέλευση της ΕΠΟ κάποιες από τις προτάσεις της Ολιστικής Μελέτης για το καταστατικό της ΕΠΟ δεν θα εισαχθούν καθόλου ή θα εισαχθούν παραλλαγμένες.

Αυτή είναι η πρόταση της Εκτελεστικής Επιτροπής της ΕΠΟ που αποτυπώνει τη σαφή διάθεση να μην αλλάξει επί της ουσίας τίποτα  στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Όπως γράφουν και στην ανακοίνωσή τους: ««Συζητήθηκαν και θα εισαχθούν, εκ μέρους της Εκτελεστικής Επιτροπής, προς ψήφιση στην Έκτακτη Γενική Συνέλευση των Ενώσεων-Μελών της Ε.Π.Ο. (19 Ιουλίου), παρατηρήσεις-παρεμβάσεις επί του προτεινόμενου από την FIFA και την UEFA σχεδίου του νέου καταστατικού της Ομοσπονδίας».

Αυτό που γίνεται σαφές είναι ότι αυτή η ΕΠΟ δεν έχει καμία διάθεση να χάσει τις αρμοδιότητες και τελικά την εξουσία της, ακριβώς για να μην αλλάξουν τα πράγματα. Ειδικότερα:

–Δεν ιδρύεται Ένωση Διαιτητών, άρα δεν θα μετάσχουν οι διαιτητές στην Ε.Ε. και στις Γ.Σ. της ΕΠΟ. Θα μετάσχει μόνο ο πρόεδρος της ΚΕΔ χωρίς δικαίωμα ψήφου. Δηλαδή, ένα από τα βασικά προβλήματα του ελληνικού ποδοσφαίρου και της λειτουργίας της ΕΠΟ, δηλαδή η προσπάθεια χειραγώγησης της διαιτησίας θα συνεχιστεί.

-Κάθε Ένωση θα έχει από μία ψήφο και οι νέες Ενώσεις (προπονητών, ποδοσφαιριστών, γυναικείου ποδοσφαίρου κλπ) δεν θα έχουν από δύο ψήφους στις Γενικές Συνελεύσεις, όπως προέβλεπε η Ολιστική Μελέτη. Αυτό σημαίνει ότι θα παραμείνει η ίδια κατάσταση στις γενικές συνελεύσεις, οι ίδιοι συσχετισμοί, τα ίδια αδιέξοδα. Και οι ίδιοι «βλαχοπρόεδροι» να κινούν τα νήματα.

-Υποχρεωτική παρουσία γυναίκας στην Εκτελεστική Επιτροπή θα προβλέπεται από το 2024 και όχι από τώρα στην περίπτωση παραίτησης ή έκπτωσης νυν μέλους, όπως προέβλεπε η Ολιστική Μελέτη. Για κάποιο λόγο η ΕΠΟ θεωρεί ότι πρέπει να παραμείνει για κάμποσο καιρό ακόμη «ανδρικό κλαμπ».

-Τις αρμοδιότητες του νέου CEO της ΕΠΟ θα τις καθορίζει η Εκτελεστική Επιτροπή. Πράγμα που σημαίνει ότι να έχει όλες τις ουσιαστικές αρμοδιότητες, θα καταλήξει με ένα «κουτσουρεμένο» ρόλο, έτσι ώστε η Εκτελεστική Επιτροπή να συνεχίσει να έχει την πραγματική εξουσία και τίποτα να μην αλλάξει.

-Η Επιτροπή Επαγγελματικού Ποδοσφαίρου της ΕΠΟ θα διατηρήσει τον εισηγητικό της χαρακτήρα και ο ρόλος της δεν θα είναι αποφασιστικός και δεσμευτικός, όπως προέβλεπε η Ολιστική Μελέτη. Αυτό σημαίνει ότι αντί να υπάρχει ένα όργανο που πραγματικά να εγγυάται την εφαρμογή των κανονισμών και την ακεραιότητα του ελληνικού ποδοσφαίρου, η ΕΠΟ θέλει να συνεχίζει να υπάρχει μια συνθήκη ατιμωρησίας για όλα τα «κακώς κείμενα» του ελληνικού ποδοσφαίρου. Ειδικά αυτή η ενότητα ανοίγει μια χαραμάδα για πολύ δυσάρεστες εξελίξεις προσεχώς. Μπορεί δηλαδή ανά πάσα στιγμή οι «βλαχοπρόεδροι» να αμφισβητήσουν ακόμη και την παρουσία του Κλάτενμπεργκ στο τιμόνι της διαιτησίας: Μια απόφαση που πάρθηκε με τη σύμφωνα γνώμη της Big 4.

Και αν οι «βλαχοπρόεδροι» δεν… φάνε τον Κλάτενμπεργκ; Μπορούν εύκολα να αποφασίσουν για τους κοντινούς συνεργάτες του. Ότι δηλαδή έκαναν και με τον Περέιρα. Μπορούν να βάλουν το χέρι στο… βάζο της διαιτησίας με ότι αυτό συνεπάγεται.

Όλα αυτά συγκεφαλαιώνουν μια πολύ απλή και πολύ πικρή αλήθεια. Η επιχείρηση να αλλάξουν τα πράγματα στην ΕΠΟ, με τον τρόπο που έχει προωθηθεί μέχρι τώρα απέτυχε. Μελισσανίδης και Σαββίδης εξακολουθούν να θεωρούν ότι βασικά η ΕΠΟ είναι ένα «μαγαζί στο οποίο πρέπει να κάνουν κουμάντο».

Και αυτή είναι μια αποτυχία της κυβέρνησης. Όχι μόνο του Λευτέρη Αυγενάκη αλλά και του Μεγάρου Μαξίμου που διαχειρίστηκε την επιλογή του Ζαγοράκη.

Υπάρχει διέξοδος;

Ναι! Εάν θέλει ο Κυριάκος Μητσοτάκης πραγματικά να συνδέσει το όνομά του με μια καινούρια κατάσταση στο ελληνικό ποδόσφαιρο, μια νέα σελίδα, μια αυθεντική εξυγίανση, τότε θα πρέπει να σηκώσει το γάντι και να προχωρήσει σε νομοθετική πρωτοβουλία.

Όπως ακριβώς έκανε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ επί Κοντονή, όταν με την ανοχή της FIFA και της UEFA δεν λογάριασαν κανένα αυτοδιοίκητο της ΕΠΟ και νομοθέτησαν αυτά που ήθελαν.

Αυτό πρέπει να γίνει και τώρα. UEFA και FIFA έχουν καταλάβει πολύ καλά τι γίνεται στο ελληνικό ποδόσφαιρο και τα αδιέξοδα της προσπάθεια για λύσεις μέσω αυτής της ΕΠΟ. Να νομοθετηθούν τώρα οι αναγκαίες αλλαγές για να ξεφύγουμε από το αδιέξοδο. Για να σταματήσουμε να μετράμε χαμένες ευκαιρίες.