Ο Δαφνοστεφανωμένος χαμογελαστός και υπερήφανος…
Ο Νίκος Γιαννουκάκης σχολιάζει το ματς της Τούμπας, με έναν Ολυμπιακό να φεύγει χαμογελαστός και υπερήφανος από το «σπίτι» του ΠΑΟΚ.
Τα παιχνίδια ξεκίνησαν και πάλι, μετά από την επέλαση της πανδημίας που όμως δεν μας τελείωσε, διότι από εκεί που σταμάτησε ο ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ, από εκεί ξανά ξεκίνησε.
Μια ΟΜΑΔΑ με πάθος και δύναμη, όπως θέλει να την βλέπει ο κάθε φίλαθλός της. Μια ΟΜΑΔΑ που έχει αντίπαλο στο παιχνίδι της, όχι μόνο την άλλη ομάδα, αλλά και την ΕΞΥΓΙΑΝΣΗ, τι είπα τωρα; Ανέφερα κάτι που δεν ξέρετε;
Όχι φυσικά, γιατί σε όλη την σεζόν τα έχουμε ζήσει μαζί, μαζί έχουμε απορήσει, αγανακτήσει, μαζί έχουμε φωνάξει, μαζί έχουμε τρελαθεί και και και…
Αλλά αυτό που μας κάνει να ΕΙΜΑΣΤΕ πιο δυνατοί από ποτέ, είναι όταν βγαίνουμε νικητές απέναντι σε όλους αυτούς.
Επανέρχομαι σε αυτό που λέμε στην Κρήτη, «για φρέσκα κουλούρια φωνάζει ο κουλούρας» και όχι μόνο στην Κρήτη, σε όλη την Ελλάδα.
Την Κυριακή το απόγευμα, ο Ολυμπιακός υπό την καθοδήγηση του ΜΑΡΤΙΝΣ, του προπονητή που έχει χτίσει τον νέο ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ με αποτελέσματα σε Ελλάδα και Ευρώπη, έκανε ένα άνετο ΔΙΠΛΟ μέσα στην ΤΟΥΜΠΑ.
Νίκησε τον ΠΑΟΚ με 1-0, που φυσικά δεν αντικατοπτρίζει την εικόνα του ΠΑΙΧΝΙΔΙΟΥ, γιατί μία ΟΜΑΔΑ υπήρχε στο γήπεδο, ο ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ, ενώ για τους αντιπάλους έπαιξε και ο Παπαπέτρου. Ένας ΔΙΑΙΤΗΤΗΣ που για το οφσάιντ του Ελ ΑΡΑΜΠΙ το πάλευε ..«να το ακυρώσω ή όχι» .. ολόκληρο ζήτημα .. και κουβεντούλα με τον Σιδηρόπουλο ..και αν είχε την δυνατότητα θα μοίραζε ακόμα κάρτες στους ΠΑΙΚΤΕΣ μας και δεν θα είχε σφυρίξει την ΛΗΞΗ, για να ισοφαρίσει (που δεν υπήρχε περίπτωση .. όπως λέμε ούτε με σφαίρες ) η ανύπαρκτη ομάδα του ΠΑΟΚ.
Τι να πω για τον συνάδελφο που έκανε την περιγραφή; Δεν τον κατηγορώ όχι, ..την δουλειά του έκανε με τον καλύτερο τρόπο.. μέχρι και αυτός κάποια στιγμή όμως παραδέχθηκε την ανωτερότητα του ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ μας, … δεν γινόταν αλλιώς και ποιος δεν το έβλεπε ότι μέσα στο γήπεδο μία ΟΜΑΔΑ υπήρχε.
Ξέρετε όμως … ναι θα σας το πω .. εγώ στεναχωρήθηκα εχθές για ένα μόνο πράμα … που όλα αυτά έγιναν σε ένα άδειο γήπεδο .. φαντάζεστε … όχι για κάντε την σκέψη αυτή, και τι δεν θα ακούγαμε, τι δεν θα βλέπαμε, μετά την παγωνιά του -17 ( θέλουν και χωρίς την τιμωρία) -10 …
Έτσι μετά από αυτή τη ΝΙΚΗ, το 45ο είναι γεγονός και όχι μόνο, και το 46ο το 47ο και δεν σταματάμε, έχουμε το ΚΥΠΕΛΛΟ, αλλά και την Ευρώπη.
Πάμε δυνατά ΟΛΟΙ μαζί, μια γροθιά μια οικογένεια, στηρίζοντας τον ΕΡΑΣΙΤΕΧΝΗ, αποκτώντας την ΚΑΡΤΑ μέλους / Φιλάθλου και έτσι να κάνουμε τον ΔΑΦΝΟΣΤΕΦΑΝΩΜΕΝΟ χαμογελαστό και περήφανο.