Μπορεί ο “Βασιλιάς” των σπορ να είναι το ποδόσφαιρο, όμως το μπάσκετ στη χώρα μας κι ο Ολυμπιακός έχει μια τιμητική θέση για το άθλημα αυτό.

Οι ερυθρόλευκοι αποτελούν μια από τις κορυφαίες και πιο επιτυχημένες ομάδες στην ιστορία του αθλήματος στην Ευρώπη και διανύει μια ακόμα χρυσή εποχή σε αυτά τα 100 χρόνια ύπαρξης του Ολυμπιακού.

POPULAR POST

Ολυμπιακός – Παρτιζάν 82-70: Πάρτι γενεθλίων στην κορυφή!

Προσωπικότητες, μεγάλες στιγμές, δύσκολα βράδια, τίτλοι, πάθος από τον κόσμο, μεγάλοι διοικητικοί ηγέτες και πολλά ακόμα σε αυτό το ταξίδι δεκαετιών.

Ένα Ολυμπιακό ταξίδι 90 και πλέον χρόνων στα παρκε

Μπορεί το τμήμα μπάσκετ να ιδρύθηκε τη δεκαετία του 30′. Όμως χάρη στους τίτλους και την ευρωπαϊκή καταξίωση είναι ένα από τα πιο επιτυχημένα του συλλόγου και έχει μια ξεχωριστή θέση στην καρδιά του υγιούς κόσμου του.

Από τα πρώτα χρόνια ύπαρξης και κυρίως την εποχή των αδερφών Σπανουδάκη με τα οποία ο Ολυμπιακός κυριάρχησε σε όλη την Ελλάδα για χρόνια μέχρι να έρθει το μετεμφυλιακό κράτος και η υποχώρηση του τμήματος σε δύσκολες εποχές, αφού οι αντίπαλοι του έζησαν τις δικές τους στιγμές χαράς.

Για να θυμώσει και πάλι… Ολυμπιακό το τμήμα του μπάσκετ έπρεπε να έρθει η πρώτη τεράστιας επιτυχίας περίοδος των Γιατζόγλου, Καστρινάκη, Διακουλα και Μελίνι με προπονητές μεγάλες προσωπικότητες όπως ο Ματθαίου και ο Μουρούζης.

Οι Πειραιώτες στη δεκαετία του 70′ ειδικά προς τα τέλη της και μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του 80′ βίωσαν μια χρυσή περίοδο αντάξια της ιστορίας τους.

Πρωταθλήματα, Κύπελλα που ήταν πιο δύσκολα από τον τίτλο του Πρωταθλητή, σπουδαίο και θεαματικό μπάσκετ για την εποχή. Και κόντρα σε ένα σύστημα με τα υπολείμματα της Χούντας που πολεμούσαν για χάρη άλλων συλλόγων και στερούσαν τρόπαια.

Φυσικά μην λησμονούμε και την ευρωπαϊκή ιστορική πορεία μέχρι τους “6” της Ευρώπης κάτι σαν το τωρινό Final-4 κάτι αδιανόητο για εκείνη την εποχή.

Ο μύθος του Θρύλου στο μπάσκετ γιγαντώθηκε αυτήν την αξέχαστη περίοδο και έχτισε σχέσεις… ζωής με τον κόσμο του που γέμιζε συνεχώς το Παπαστράτειο και στους τελικούς το Καλλιμάρμαρο.

Μια από τις πιο δύσκολες περιόδους του μπασκετικού Ολυμπιακού ήταν αυτή που ακολούθησε.

Οι Θρύλοι αποχώρησαν, η Θεσσαλονίκη βγήκε μπροστά στο άθλημα και ο Ολυμπιακός υποχώρησε αισθητά.

Τίποτα σπουδαίο και μονο κάποιες μεγάλες νίκες, αλλά χωρίς τίτλους δηλαδή χωρίς την τροφή του συλλόγου.

Έπρεπε να φτάσουμε το καλοκαίρι του 91′ για να μπει ξανά το… φως στην ομάδα.

Ο Σωκράτης Κόκκαλης ενεργοποιείται στο μπάσκετ και αλλάζει τον οργανισμό πίστα.

Κάνει το ανήκουστο και φέρνει τον τεράστιο τότε και εκ των κορυφαίων Ελλήνων προπονητών ever Γιάννη Ιωαννίδη.

Φρενίτιδα στο Λιμάνι και ελπίδα για τίτλους, κυριαρχία και στο μπάσκετ σε μια δύσκολη εποχή συνολικά για το σύλλογο.

Η σπίθα άναψε και εκτοξεύτηκε όταν ήρθε ο πρώτος “μάγος” και μπήκε ξανά το ΣΕΦ στη ζωή του Ολυμπιακού.

Ο Ζάρκο Πάσπαλι έγινε ο μεγάλος ηγέτης, αυτός που θα έκανε το απίθανο πιθανό και θα γοήτευε όλο το Λιμάνι.

Δίπλα στον Ζάρκο η νέα φουρνιά του ελληνικού μπάσκετ με τον αρχηγό της εποχής Σιγάλα, νεαροί ταλαντούχοι Σέρβοι όπως ο Τόμιτς, ο Τάρλατς και ο Νακιτς και φυσικά τον Γιάννη Ιωαννίδη στον πάγκο.

Από την αφάνεια στην κορυφή

@thrylos24.gr

Αυτός είναι ο τίτλος της περιόδου Ιωαννίδη 1992-96 με τέσσερα σερί πρωταθλήματα, Κύπελλα, ιστορικές επικρατήσεις κόντρα σε Παναθηναϊκό, Άρη, ΠΑΟΚ και ΑΕΚ και φυσικά το “άγγιγμα” της ευρωπαϊκής κορυφής.

Δύο τελικοί Ευρωλίγκα με ιστορικές νίκες επί του Παναθηναϊκού σε Τελ Αβίβ και Σαραγόσα και φυσικά η πληγή του Ισραήλ.

Αυτή που δεν θα κλείσει ποτέ όπως και του Κάουνας το 2023.

Οι πληγές δεν σβήνουν ποτέ, απλά ο πόνος τους μειώνεται και αυτό το τμήμα θα ζει με αυτες για πάντα πάνω στο δέρμα του.

Έπρεπε να έρθει ο Ντούσαν Ίβκοβιτς για να σπάσει η κατάρα και να βαφτεί κόκκινη η Ευρώπη.

Με τη βάση της ομάδας του Γιάννη Ιωαννίδη και ένα τελείως διαφορετικό τρόπο στο παρκέ ο Ολυμπιακός διαλύει Παρτιζάν και Παναθηναϊκό στα νοκ-αουτ και κυριαρχεί στο Final-4 της Ρώμης στο αλησμόνητο 1997.

Πρώτη Ευρωλίγκα και νταμπλ επί ΑΕΚ και Απόλλωνα και είναι γεγονός το μπάσκετ βάφτηκε απόλυτα κόκκινο σε Ελλάδα και Ευρώπη στο 1997 που θα είναι το πιο όμορφο έτος στη ζωή αυτού του τμήματος.

Από εκεί και πέρα και για χρόνια ο μπασκετικος Ολυμπιακός πέρασε πολλά.

Καλές ομάδες αλλά όχι με τρόπαια με Ντουντα, ξανά Ιωαννίδη, Ζούρο και Σούμποτιτς από το 1998 μέχρι και το 2003.

Καμία δεν έβγαλε την αύρα της δεκαετίας του 90′ όπου όλα γυρνούσαν γύρω από το μπάσκετ.

Ο Σωκράτης Κόκκαλης είχε το… τερας του ποδοσφαίρου που αποτελούσε την κορυφαία ομάδα στην ιστορία του ελληνικού αθλητισμού, αλλά και τα τμήματα του ερασιτέχνη με ιστορικές επιτυχίες και πολλά τρόπαια σε βόλεϊ και πόλο.

Εκείνος έκανε πίσω κάποια στιγμή στη μονή άσχημη στιγμή στην τεράστια πορεία του στο μπάσκετ, αλλά διόρθωσε άμεσα το λάθος του.

Το καλοκαίρι του 2024 παρότι άφησε τις μετοχές στον Ερασιτέχνη Ολυμπιακό τις πήρε ξανά και σύστησε στον κόσμο τη νέα διοικητική κατάσταση και τους Παναγιώτη και Γιώργο Αγγελόπουλο.

Σιγά σιγά μαζί και μέχρι το 2009 οι δύο πλευρές οδηγούσαν ξανά στην κορυφή το μπασκετικό τμήμα από το μηδέν και την όγδοη θέση της Α1 σε μια μαύρη περίοδο για όλον τον Ολυμπιακό και τον κόσμο του, που απομακρύνθηκε από το μπάσκετ.

Χρειάστηκε πολύς χρόνος, χρήμα, υπομονή και μάχες κόντρα στο σύστημα του ελληνικού μπάσκετ που είχε καθαρή απόχρωση και στάση.

Το 2009 ήρθε η πρώτη αχτίδα φωτός επιστροφής, αφού ο Ολυμπιακός επέστρεψε στα Final-4 μετά το 1999 στο Μόναχο και στο Βερολίνο.

Η πίκρα της πρώτης ήττας σε ημιτελικό από τον Παναθηναϊκό και οι χαμένοι τίτλοι πεισμωσαν τους πάντες.

Το 2010 ήρθε και ο τίτλος με το Κύπελλο Ελλάδας, αλλά και ο πρώτος ευρωπαϊκός τελικός αν και χαμένος στο Παρίσι από την Μπαρτσελόνα.

Για να θυμηθούμε για τι Ολυμπιακό μιλάμε τους πέρα από τον Παναγιώτη Γιαννάκη στην άκρη του πάγκου είχε ρόστερ 40.000.000 δολαρίων με παίκτες όπως οι Παπαλουκάς, Τεόντοσιτς, Κλέιζα, Τσίλντρες με το ακριβότερο συμβόλαιο στην ιστορία του ευρωπαϊκού μπάσκετ, Πεν, Μπέβερλι, Βούιτσιτς, Μπουρούση, Σχορτσιανίτη και πολλούς ακόμα.

Το 2011 ήρθε η οριστική αλλαγή σελίδας του τμήματος και το εχέγγυο για την επιστροφή στην κορυφή της Ελλάδας και της Ευρώπης

Ο Ντούσαν Ίβκοβιτς επέστρεψε στο ΣΕΦ μετά το καλοκαίρι του 1999 και ο Βασίλης Σπανούλης άλλαξε στρατόπεδο στην κορυφαία συμφωνία στην ιστορία του ευρωπαϊκού μπάσκετ αφήνοντας τον Παναθηναϊκό.

Το κίνητρο του Βασίλη έγινε και κίνητρο όλου του οργανισμού για την κατάκτηση της κορυφής σε όλα τα επίπεδα.

Μπορεί αυτή η στιγμή να άργησε έναν χρόνο, αφού το 2011 ο Ολυμπιακός με ένα επίσης πανάκριβο και πολύ γεμάτο ρόστερ απέτυχε και έμεινε μονάχα με το δεύτερο σερί Κύπελλο, ενώ έχασε την πρόκριση στο Final-4 από τη Σιένα με πλεονέκτημα έδρας και τον τίτλο του Πρωταθλητή από τον Παναθηναϊκό με τον ίδιο τρόπο.

Ολυμπιακός | Εκείνο το καλοκαίρι του 2011 όλα άλλαξαν.

Οι αδερφοί Αγγελόπουλοι αηδιασμένοι από όσα έγιναν στο ελληνικό μπάσκετ επί θητείας τους αλλάζουν πολιτική, αρχικά γνωστοποιούν πως αποχωρούν και τελικά αποφασίζουν να παραμείνουν και να «χτίσουν» την ομάδα με χαμηλό μπάτζετ, «δάσκαλο» τον Ντούντα και ηγέτη τον Σπανούλη.

Δίπλα του άσημοι ξένοι όπως οι Χάινς, Άντιτς, Λο, Ντόρσεϊ, Σερμαντίνι και Κέσελ σε βάθος διετίας και νεαροί Έλληνες παίκτες όπως οι Πρίντεζης, Σλούκας, Παπανικολάου, Μάντζαρης και Κατσίβελης.

Το 2012 θα είναι για πάντα η χρονιά ορόσημο μίας ολόκληρης μπασκετικής γενιάς Ολυμπιακών.

Κόντρα σε όλους και σε όλα ως το απόλυτο αουτσάιντερ και στα… πρόθυρα της απαξίωσης με μόλις 2.000-3.000 κόσμο στο ΣΕΦ μέχρι τον Γενάρη ο Ολυμπιακός μεταμορφώνεται και διαλύει τους πάντες.

Με άμυνα, με σύγχρονο μπάσκετ και με χημεία φτάνει από το… πουθενά στο Final-4 της Πόλης. Παίρνοντας εκδίκηση από τη Σιένα στα playoffs και εκεί κάνει το ακατόρθωτο.

Κερδίζει την Μπαρτσελόνα στα ημιτελικά και την ΤΣΣΚΑ με τη μεγαλύτερη ανατροπή στην ιστορία των ευρωπαϊκών τελικών από το -19 στο 29′ και ανεβαίνει ξανά στην κορυφή της Ευρώπης.

Με το σουτ της ζωής τους και της δικής μας ζωής.

Ο Πρίντεζης με το γνωστό πλέον «πεταχτάρι» «σκότωσε» σε νεκρό χρόνο τους Ρώσους και έβαψε την Πόλη και την κούπα στα ερυθρόλευκα ξανά μετά το 1997.

Φυσικά σε αυτήν την ομάδα δεν αρκούσε μόνο το ευρωπαϊκό! Αφού μετά από μία συγκλονιστική σειρά τελικών επέστρεψε και στην ελληνική κορυφή με 3-2 επί του Παναθηναϊκού μετά από 15 χρόνια.

@thrylos24.gr

Ολυμπιακός | Το 2013 ήρθε η απόλυτη καταξίωση και πίστη πως οι πρώτοι μάγκες στην Ευρώπη φορούν ερυθρόλευκα.

Ο Ίβκοβιτς είπε αντίο για πάντα στον Ολυμπιακό και τη θέση του πήρε ένας πολύ καλός νεαρός και άπειρος από αυτό το επίπεδο προπονητής ο Γιώργος Μπαρτζώκας.

Λες και είχε το «μαγικό ραβδί» στα χέρια του ο σπουδαίος Έλληνας προπονητής και με ηγέτες τους Σπανούλη – Πρίντεζη, την πολύτιμη προσθήκη του Περπέρογλου και με τον κορυφαίο σέντερ στην Ευρώπη τον Κάιλ Χάινς μπορεί να έχασε τους εγχώριους τίτλους, όμως κατέκτησε για πρώτη φορά την back to back Ευρωλίγκα στο Λονδίνο με +19 επί της ΤΣΣΚΑ στον ημιτελικό και με 100άρα και ανατροπή από το -17 επί της Ρεάλ στον αξέχαστο εκείνο τελικό.

Μετά την Πόλη το «ερυθρόλευκο καράβι» κατέκτησε και το Λονδίνο με Έλληνα προπονητή αυτήν τη φορά. Αλλά και τον ίδιο αρχηγό και ηγέτη τον άνθρωπο που έκανε το απίθανο να μοιάζει πιθανό τον Βασίλη Σπανούλη.

Η εποχή του Γιώργου Μπαρτζώκα τέλειωσε άδοξα τον Οκτώβριο του 2014 λόγω της αποτυχίας στους εγχώριους τίτλους και έτσι ξεκίνησε μία πολύ σημαντική εποχή αυτή του Γιάννη Σφαιρόπουλου.

@thrylos24.gr

Το μπάτζετ ανέβηκε σε σύγκριση με τα προηγούμενα χρόνια και ο Ολυμπιακός με εκείνον στον πάγκο και φυσικά το δίδυμο Σπανούλη – Πρίντεζη, τον Μάντζαρη και τον Παπανικολάου να επιστρέφει από το ΝΒΑ στα μέσα της σεζόν 2015-16, πήγε σε δύο τελικούς το 2015 στη Μαδρίτη και το 2017 στην Πόλη με επικές προκρίσεις δια χειρός… Σπανούλη επί της ΤΣΣΚΑ στους ημιτελικούς και με έναν σπουδαίο ελληνικό κορμό.

Τα τρόπαια μπορεί να μην ήρθαν στις έδρες των αντιπάλων (Ρεάλ, Φενέρ) όμως η αγάπη για αυτήν την ομάδα και τις συνεχείς υπερβάσεις της γιγαντώθηκαν.

Η εποχή του Γιάννη Σφαιρόπουλου έφερε δύο Πρωταθλήματα του 2015 και του 2016, με το δεύτερο να έχει την υπογραφή του Σπανούλη, αφού κέρδισε μόνος του τον Παναθηναϊκό θυμίζοντας… Γκάλη στις κορυφαίες εμφανίσεις της καριέρας του.

Το αντίο του κόουτς ήρθε το 2018 το καλοκαίρι, όταν και αποφασίστηκε η αλλαγή μετά το δεύτερο σερί χαμένο νταμπλ.

Ολυμπιακός | Η περίοδος 2019-2020 ήταν η πιο επίπονη στην «χρυσή» εποχή των Αγγελόπουλων.

Οικονομικά προβλήματα, μη εύρεση χημείας με τον σπουδαίο Ντέιβιντ Μπλατ, οι Σπανούλης – Πρίντεζης μεγάλωναν και ένιωθαν μόνοι τους και η συνεχιζόμενη διαμάχη με την ΕΟΚ και το ελληνικό status quo του εγχώριου μπάσκετ τραβούσε κάθε ικμάδα δύναμης.

Στις 13 Φεβρουαρίου του 2019 οι διοικητικοί ηγέτες της ομάδας αποφάσισαν να αποχωρήσουν από τον ημιτελικό του Κυπέλλου με τον Παναθηναϊκό στο ΟΑΚΑ λόγω της κλήρωσης των διαιτητών με το νερό να ξεχειλίζει από το ποτήρι και λίγες μέρες μετά αποφασίστηκε να μην αγωνιστεί ο Ολυμπιακός στο ντέρμπι πρωταθλήματος στο ΣΕΦ.

Αυτό ήταν… Έστω και ως δική του απόφαση υποβιβασμός στην Α2 και κανονική ομάδα μονάχα στην Ευρωλίγκα, αφού αυτή της Α2 ονομάστηκε Αναπτυξιακή.

Αυτό που ακολούθησε μέχρι και τον Ιανουάριο του 2020 ήταν κακές ομάδες, με προβλήματα και μία γενικά μπερδεμένη κατάσταση λόγω της παρουσίας μονάχα στην Ευρωλίγκα.

Μπλατ και Κεμζούρα αποτέλεσαν παρελθόν και η νέα «αναγέννηση» του τμήματος ήρθε εκείνη την εποχή με την επιστροφή του αδικημένου και υποτιμημένου Γιώργου Μπαρτζώκα.

@thrylos24.gr

Ο κόουτς «έχτισε» όχι μόνο το ρόστερ αλλά συνολικά ολόκληρο τον οργανισμό από το μηδέν και τον οδήγησε ξανά στην κορυφή με τρόπο που δεν είχε υπάρξει ξανά στην ιστορία του!

Από το 2022 μέχρι και σήμερα ο Ολυμπιακός κατέκτησε όλους τους εγχώριους τίτλους μέχρι το Πρωτάθλημα του 2024, συνέτριψε τον Παναθηναϊκό με αδιανόητα σερί νικών, έπαιξε τρομερό μπάσκετ με λογικό μπάτζετ και δημιούργησε το νέο μεγάλο αστέρι της Ευρώπης τον Σάσα Βεζένκοφ.

Ο Σάσα μαζί με τον Παπανικολάου, τον Σλούκα μέχρι να αποχωρήσει, τον Φαλ, τον Ουόκαπ, τον ΜακΚίσικ και όλους τους υπόλοιπους στην εποχή της αποχώρησης των ΜΥΘΩΝ Σπανούλη και Πρίντεζη οδήγησαν τον Ολυμπιακό σε τρία συνεχόμενα Final-4 κάτι πρωτόγνωρο για όλους και που δεν είχε συμβεί ξανά στη διαδρομή 90 και πλέον ετών του τμήματος.

Η ιστορία συνεχίζεται όχι μόνο φέτος, αλλά για πάντα.

Όπως είχε πει ο Θρύλος του συλλόγου Μίλαν Τόμιτς ο Ολυμπιακός δεν σταματάει ποτέ όπως και η ζωή.

Ο ΑΙΩΝΙΟΣ ΕΦΗΒΟΣ θα μεγαλώνει και θα γίνεται ακόμα πιο δυνατός, πιο διψασμένος και μαχητικός.

Όσο και αν αλλοιώνεται ο χαρακτήρας του συλλόγου αυτά τα 100 χρόνια πάντα οι σταθερές του θα είναι εκεί σε κάθε άθλημα.

Με πάθος, αγάπη, ανιδιοτέλεια και αγώνα κόντρα σε όλους και σε όλα…